"Kanker heb je samen" en dat is zo waar! Ik was degene die ziek was geworden, maar zoveel mensen werden door dat feit ook diep geraakt. Het waren er zoveel meer dan ik ooit had kunnen bedenken en samen vonden we een bedding waarin onze persoonlijke ervaringen er allemaal konden zijn. Ik heb dat als heel bijzonder ervaren en dat is het ook vandaag nog steeds!
Inmiddels ben ik nu ruim een jaar verder en het is nog steeds niet wat ik had gehoopt. Sinds mijn late zomervakantie ben ik aan het tobben met fysieke klachten en heb ik allerlei specialisten en deskundigen om hulp gevraagd. Helaas heeft het niet veel verschil gemaakt en dat is na ruim 4 maanden wel zuur. Ik voel me soms heel teleurgesteld en een beetje murv worden van alles wat ik heb ondernomen.
Op een bepaalde manier moet het roer om. Ik leer nu de vraag te stellen: "Waar wil ik de energie die ik heb voor gebruiken!" (i.p.v. "Hoe kan ik meer energie krijgen?) En daar weet ik gelukkig wel direct het antwoord op!
Ik wil mijn energie gebruiken om samen met mensen te schrijven. Voor mij is het schrijven zo'n prachtig middel om met de blik naar binnen gericht door ons innerlijk landschap te reizen en vanuit deze verbinding onszelf open te stellen voor de mensen en wereld om ons heen.
Lesgeven, samen schrijven, ervaringen delen, mensen inspireren – dit alles geeft me heel veel energie in het moment. De dagen daarna moet ik een paar stappen terug zetten. Ik doe overdag een tukkie, wandel met Grino door de duinen, probeer computerwerk te beperken en duik heel vroeg in bed.
Hierin de balans vinden is voor mij een lange weg. Ik weet dat ik het zelf moet doen, maar gelukkig hoef ik het niet alleen te doen.
Wijze vrouw Christine;
Om in een helingsproces als de jouwe je zo open te stellen
en de zachtheid ruim baan te geven voor jezelf en meerderen
is Leven, is opstaan en bemoedigend.
dankbare
schrijfgroet:
Sineke Oegema
Lieve Christine,
Ik lees vandaag voor het eerst meer op je website en hier dus op je persoonlijke blog. Wat fijn hoe je deelt met mensen. Hoe je in je woorden laat zijn wat er is en dat voelt heel dichtbij. Ik voel me dankbaar dat je op mn pad bent gekomen. Hoe fijn de schrijfgong met Etty. Bijzonder hoe je je kwetsbaarheid laat zien en daarmee je kracht. Licht liefde en kracht voor je. Hartegroet, Margreet
Lieve Christine, bedankt voor de mooie inspirerende dag over (met) Etty Hillesum. Je raakt me door wat je vertelt, door de opdrachten, die je geeft en vooral door de sfeer, die je daarin creeërt. Het heeft me goed gedaan en de teksten van Etyy zijn nog meer voor me gaan leven. Je schrijft op je weblog, dat je direct het antwoord wist op jouw eigen vraag: "wat inspireert me".
Ik heb opnieuw mogen ervaren, hoezeer je mensen kunt inspireren. Tot schrijfs, liefs, Marijke
Lieve Christine, het valt niet mee, maar je doet het zo goed! Nu ook weer, jezelf oefenen in het stellen van een andere vraag. Dat is niet eenvoudig, maar je gaat er wel voor. Wat gun ik het je, dat je uiteindelijk weer zo opkrabbelt dat de fysieke ongemakken tot een minimum beperkt blijven. Je inspireert mij op vele fronten, houd moed en geef je energie aan de mensen en zaken die jou inspireren. Warme knuffel!
Lieve Christine,
hoe moedig van je, om je vraag te veranderen. Om úit de weg te stappen die je tot nu toe liep, en om te gaan onderzoeken wat het je brengt om je antwoord op deze nieuwe vraag te leven.
Met alle vertrouwen in jouw innerlijke wijsheid, en een grote knuffel voor als het eventjes níét gaat, steun ik je!
Sanne, xxx
Wat naar voor je dat je nog steeds zoveel klachten hebt! Wat goed van je dat je jezelf andere vragen stelt!