Fotograferen lijkt op schrijven

Maandag, 29 oktober 2012

Fotograferen lijkt op schrijven…

Mijn wandelmaatje is weer terug naar huis en het is hier ongewoon stil. Met Okkie, het hondje van mijn zus, heb ik de afgelopen week elke dag uren in de duinen en de bossen rond Bergen en Schoorl gewandeld. Het is echt onmogelijk om verdriet of zorgen te blijven voelen, wanneer hij zo blij en vrolijk om me heen rent, aan alles ruikt en op de meest mooie paddenstoel (een echte rode met witte stippen) zijn kleine pootje optilt…

Ik weet het nu echt zeker: ik ga binnenkort naar het asiel op zoek naar een niet te groot hondje, die net als ik van lange wandelingen houdt.

Wandelend in het herfstbos heb ik de meest mooie dingen gezien én gefotografeerd. Ik nam altijd mijn kleine minicamera mee waar maar twee knopjes op zit: aan/uit en een klein zoomlensje. Net als schrijven helpt het fotograferen om met nog meer aandacht waar te nemen. Ik word geraakt door de kleur, vorm en oneindige verscheidenheid waar ik anders aan voorbij gelopen zou zijn.

(meer foto’s vind je op mijn Facebook pagina)