Dichter bij de herberg (deel 2)
Een klein uurtje schrijven brengt me dichter bij het gedicht ‘De herberg’, de dichter Rumi én bij mezelf. Ik voel hoe ik land op de stoel waar ik zit te schrijven en kan rusten bij mezelf. Ik heb mijn schrijftijd wel een kort moment moeten bevechten. De wereld om me heen was zo verleidelijk…
Hoe eenvoudig én effectief is het om gewoon te beginnen. Geen ander doel dan: regels en pagina’s vullen met woorden, die moeiteloos uit mijn pen vloeien. Ik schrijf over van alles en nog wat en al schrijvend wieg ik moeiteloos als een veertje door de lucht tot ik geluidloos land in het gras. Wat een zegen!
k Wil welkom heten
Elk ‘e’en die mij bezoekt in
Mijn herberg, mijn hart.
Een hartverwarmende haiku groet,
Henny
Mijn Herberg – dag 5
Vanuit
overgave doen
wat me te
doen staat maakt alles
lichter
Hartverwarmende groet van,
Jeanny
RUIMTE IN DE LEEGTE…………VOORBIJ DE WOORDEN
Mooi zoals je schrijft over het wiegen, het veertje en de moeiiteloosheid Christine.
En zo herkenbaar die verleidelijke wereldse zaken.
Niet denken. Gewon doen, gewoon beginnen is een goed motto.
Mijn pen danste gisteren over het papier, woorden vormden zich tussen de regels,
zin na zin ontvouwde, totdat ik uit kwam bij; Ruimte in de leegt…………..voorbij de woorden.
Een inspirerende ZON dag,
Goudsbloem