Herbronnen volgt haar eigen pad
Eerste Pinksterdag
Zondag, 5 juni 2022
Op vrijdag 29 april j.l. schreef ik aan het einde van de ochtend dat een langere periode van herbronnen voor mij was aangebroken. Harrie was een paar uur eerder op zijn fiets vertrokken naar Spanje voor een lange fietstocht van ruim 2 maanden. Ik bleef thuis samen met Grino (onze hond). Ik keek uit naar een tijd met weinig werkafspraken en meer stilte om te herbronnen.
Maar alles verliep direct anders dan gepland, want een uur later was ik bij mijn moeder, die plotseling heel ziek was geworden en opgehaald werd door de ambulance om haar naar het ziekenhuis te brengen.
Vanaf dat moment zijn mijn zus en ik bij haar gebleven. We hebben in het ziekenhuis en later in het hospice bij haar op de kamer geslapen. We hebben samen op een prachtige en intieme manier afscheid genomen van onze liefste moeder.
En nu beleven we de wonderlijke dagen waarin tijd onherkenbaar is én we ons gedragen voelen door de Liefde zelf terwijl we ons voorbereiden op haar uitvaart.
In hele kleine stapjes dringt het zo nu en dan tot me door wat er is gebeurd en rollen er golven van emotie door me heen. Op zo’n moment verlang ik naar troost, naar de zachtheid die ons draagt en herinnert aan dat we allen geliefd zijn en dat we nooit alleen zijn… maar het lukt me niet zo goed om de troost die er is ook te herkennen…
Toen ik me vanmiddag heel erg verdrietig voelde, dacht ik er over na en kwamen er vragen bij me op:
- Wat is troost nou eigenlijk écht?
- Welke vormen kent troost?
- Hoe kunnen we troost aan elkaar geven?
- Wat is troostend voor mij?
Mijn troostbeeld
Terwijl ik zo buiten liep met de hond en over die vragen mijmerde, zag ik innerlijk een beeld van een waterlelie met prachtige bladeren gerangschikt rond een open hart, drijvend op het water. Troost zijn de tedere bloembladeren, die het open en zo gevoelige hart omringen, waardoor het veilig is voor het hart om open te blijven, zodat alle gevoelens zonder oordeel er doorheen kunnen stromen. Troost is ook het vertrouwen in het water dat als mysterie met oneindige diepte de hele bloem met al haar bladeren en open hart zal blijven dragen, wat er ook in het hart van de bloem lijkt te gebeuren.
Wat een prachtig cadeau op deze Eerste Pinksterdag! Ik voel hoe troostend dit beeld voor me is, hoe mijn hart zachter wordt en ik het weer kan voelen: we zijn nooit alleen! Dit wil ik graag met anderen delen, want troost is als liefde: ze groeit wanneer ze wordt gedeeld.
Kom ook even op het troostbankje zitten
Zo nu en dan hebben we allemaal behoefte aan troost, want we kennen allemaal verdriet. En hoe fijn is het dan wanneer je een mooie plek kent waar je welkom bent om even te rusten midden in de gevoelens die je op dat moment ervaart en je te laven aan troost. Woorden van anderen, die in alle vrijheid met je worden gedeeld, die kunnen je raken en steunen, bemoedigen en je hart vullen met zachtheid.
Zie dit bericht als een mooi bankje in de natuur, onder een hoge boom met prachtig uitzicht. Hier kun je even komen rusten en hier tref je, als je het wilt, anderen die net als jij naar troost verlangen en met je willen delen.
Je kan om te beginnen de vragen beantwoorden die ik hierboven heb gesteld, of misschien is er een innerlijk beeld dat je voor je ziet als je denkt aan troost en wat troostend voor je is.
Voel je vrij om te delen en om in alle stilte te komen laven. Samen zorgen we voor een overvloed aan troost en zachtheid dat wonderbaarlijk genoeg alleen maar meer wordt wanneer we haar met anderen delen.
Mijn agenda
De komende tijd zal ik geen workshops verzorgen of beschikbaar zijn voor persoonlijke begeleiding en coaching. Ik zal in mijn nieuwsbrief De SchrijfWijzer laten weten wanneer dit verandert.
De webwinkel blijft wél open.
Dag Christine,
Ik heb niet eerder gereageerd, maar wel aan je gedacht en meegeleefd. En wens je heel veel sterkte.
Dit lied door Snatam Kaur, Long Time Sun, vind ik altijd zo troostrijk:
https://www.youtube.com/watch?v=lZ5v_118NUc Veel liefs.
Lieve Christine,
Gecondoleerd met het overlijden van je moeder.
De tijd zal het verdriet verweven in je leven – in ieder van jullie zitten haar genen.
Gun jezelf die tijd.
Liefs.
Christina
Lieve Christine,
Wat mooi….het troostbankje…
Hoe prachtig dat Inge en jij zo intens samen jullie dierbare moeder hebben mogen begeleiden.
Verdriet om een hemelende mama, intens en soms heel rauw….
Sterkte en een dikke troostknuffel voor jullie
Francien
Nu
Geen woorden
Alleen maar zijn
Zittend daar naast jou
Verwonderd
lieve Christine,
In 2007 was jij en jouw opdrachten voor mij de allergrootste STEUN in mijn rouwproces rondom mijn moeder. Ik ging in mijn innerlijke pelgrimsreis schrijven over mijn pas overleden MOEDER. Dat heeft mij toen zoveel TROOST gebracht, dat is met geen pen te beschrijven. en dat heb ik echt aan jou te danken.
En nu jouw moeder is overleden komt dit weer helemaal naar boven.
Ik ben je nog steeds heel dankbaar voor dit alles.
en nu…..Op jouw troostbankje zitten?
Graag.
Dat kan je mijn warmte die ik richting jou wil sturen hopelijk voelen.
En mijn omhelzing.
lieve christine,
ik wens je troost vanuit de warmte en licht van de zon, in de kleuren van de bloemen, de liefde van de mensen, in het lied van fluitende vogels, glimlach om herinneringen.
liefs machteld
lieve Christine,
ik wens jou en je familie heel veel sterkte en troost.
Dank je voor het delen op deze bijzondere manier.
liefs Ivonne
Moeder – Vasalis
Er was niets, dacht ik altijd, denk ik nog,
dat je niet kon. Heel mooie pakjes maken
ritselend met bruin papier –
de stroeve jampot opendoen, wonden verbinden
gireren, condoleancebrieven schrijven,
voorlezen, spreken in vijf talen, bijna
verdronken honden uit het water halen
levendig luisteren naar langdradige verhalen.
Maar bij het einde van het lied zei je:
ik kan het niet, liefje, ik kan het niet.
En je bedoelde doodgaan.
Uren door het mulle zand
gestrompeld, houvast zoekend met je hand.
Ook dat heb je tenslotte gekund,
beminde. En aan het strand zal ik je later vinden.
Laat me je vinden. Je kan het toch?
Lieve Christine,
Gecondoleerd , wens je heel veel liefde, kracht en troost in de verbinding met dat wat is,
Lieve groet,
Jacqueline
Prachtig, dit gedicht!!
Lieve Christine,
van harte gecondoleerd met het verlies van je moeder.
Ik wens jullie het mooiste afscheid dat je haar kunt geven.
Ontvang de troost van het weten dat ze altijd je moeder blijft.
Alle goeds!
Maria
Lieve Christine,
Gecondoleerd met het overlijden van je moeder. Heel fijn dat jij en je zus goed afscheid van haar hebben kunnen nemen en dicht bij haar en elkaar waren.
Mijn moeder is in oktober overleden. Net als jullie, was ik samen met mijn broer de laatste week dagelijks bij haar en heb ik de laatste nacht bij haar geslapen. Zo leefden we samen als het ware naar haar dood toe, en dat we dit zo konden doen, ervaar ik op zich al als iets troostends, ik hoop dat dit voor jou ook zo is.
Veel sterkte en liefs,
Marianne
Lieve Christine,
gecondoleerd met het overlijden van jullie moeder, ik hoop dat jullie op een mooie manier afscheid van haar hebben genomen.
Voor de komende periode wens ik je toe dat je dit verlies een plek in je leven kunt geven en dat het troostbankje je daarbij helpt in de vorm van lieve mensen om je heen en de troost van De Eeuwige in je.
lieve groet,
José Verkerk
Lieve Christine,
Net las ik je e-mail en opende het blog.
Ontroerend, al die intieme en intensieve verhalen, op het troostbankje.
In stilte ben ik bij je.
Lieve Christine,
Verdriet brengt ons dicht bij elkaar. Het laat zien dat we elkaar nodig hebben om onszelf te vinden. We zijn allemaal samen. Je moeder is niet weg. Jullie relatie gaat door want de liefde blijft. Door alles heen blijft de verbondenheid bestaan. Voel maar, ze is niet weg maar heel dichtbij je.
Liefs, Monique
Gecondoleerd Christine.
Een moeder verlies je maar één keer in je leven. Neem de tijd en maak er een bijzonder afscheid van. In gedachten zit ik even naast je op het bankje en sla een arm om je heen. Woorden zijn dan niet nodig.
Lieve groet……Angèle
Lieve Christine,
Gecondoleerd met het verlies van je lieve moeder.
Net vandaag hoorde ik weer de troostende woorden van Hans Stolp welke ik graag met je wil delen;
Als een beminde sterft is het alsof het schip langs de horizon wegvaart om aan te komen in de binnenzijde van het hart van de geliefde. De verbinding blijft, de liefde blijft, deze sterft nooit.
Ik wens je tijd, rust en liefde om het verlies een plaats te geven in je hoofd, in je hart, in je leven.
Lieve groet, Gerda
Lieve Christine,
Gecondoleerd met het verlies van je lieve moeder. Wat fijn dat jij en je zus zo mooi en intiem afscheid hebben mogen nemen. Daar waar zij er voor jou was mocht jij er nu voor haar zijn.
Twee jaar geleden is mijn vader plotseling overleden. Ik was er de laatste minuten bij en hield zijn hand vast. De dagen erna waren ook voor mij heel wonderbaarlijk. De zuivere liefde die ik voelde in alle rituelen rondom het afscheid.
Het samenzijn met dierbaren, lachen, huilen. Zoveel liefde voor hem en voor elkaar. Dat is de betekenis van troost voor mij.
Ik wens jou, Harrie en al jullie dierbaren een mooi afscheid, heel veel liefde en sterkte voor nu en de toekomst.
Lieve Christine,
Ik wens je veel sterkte en troost de komende tijd.
lieve groetjes, Henny
Lieve Christine,
Dank je hartelijk voor het delen van jouw TROOSTBEELD!
ik hoop van harte dat jij nog veel troostbeelden kunt opdiepen om je door deze tijd te dragen.
Zelf zal ik dit Troostbeeld ook verder delen (met jouw instemming) om als desem troost door te geven!
Lieve Christine,
ik zal dicht bij je komen zitten en het verdriet in stilte met je delen.
“ so if you are
too tired to speak,
sit next to me
because I , too,
am fluent in silence “
Veel kracht en liefde voor jou en je dierbaren.
Anneke
Dank Christine voor het op deze Christine-manier delen van je verdriet, van je behoefte aan troost.
Ik wens je heel veel sterkte met je verlies. Verlies komt nooit gelegen, maar voor jou kwam op een moment dat je er heel veel ruimte voor had, ook al had je heel wat anders gepland.
Ik dank je voor het prachtige beeld van de waterlelie, gedragen door het water.
Veel liefs,
Corrie
Christine, veel sterkte met het heengaan van je moeder. Dat warmte en licht jou mag omringen * Cecilia *
Lieve Christine
Vanaf je eerste dag
Ik was ik er voor jou
toen jij van niks nog wist
Ik was er voor jou
toen jij naar school toe ging
Ik was er voor jou
Toen jij het zwaar en moeilijk had
Maar jij was er voor mij
toen ik mijn laatste reis bego
Dankbaar ben ik voor al die dagen
dat jullie mij zoveel liefde gaven
en mij verzorgden
Elke dag
van de avond tot de morgen
Tot in het laatste uur
waren jullie er voor mij
Mam
Verweg maar o zo dicht bij
Papa
Wat ontroerend mooi en lief Pap.
Zo ver weg in km. Zo dichtbij in mijn hart❤️
Dank je wel lieve Pap❤️
Dikke Inge
Christine, gecondoleerd met het verlies van je moeder. Troost heeft veel gedaanten. Daar is overvloedig over geschreven. In ieder geval is troost heel persoonlijk. Wat voor de een als troostend wordt ervaren, hoeft voor de ander niet zo te werken. Jij hebt behoefte aan het troostbankje: prachtig! Ik zit ook even naast je, in stilte of luisterend naar jouw verhaal. Misschien leg ik een arm om je schouder of gebruik je mijn schouder. Dát er een ander voor jou/mij is, is troostend. Maar je zult zelf je weg opnieuw moeten vinden. Daarbij wens ik je moed en (veer)kracht.
6 juni 2022 om 22.55
Lieve Christine,
Rouw
ander besef van tijd
pijn, verdriet, gemis
ik weet ik ben iets kwijt
weten dat iets over is
je niet meer horen, zien of spreken
nooit meer samen lachen of iets doen
je herinnering zal verbleken
ook de warmte van je hand en zoen
soms voel ik je even heel dichtbij
ik herinner me een fijn moment
je echt loslaten maakte vrij
en weten dat je in die andere wereld,
de wereld van de ware liefde bent
Lieve, invoelende Christine, gecondoleerd met dit grote verlies en heel veel sterkte in de komende
tijd met het verwerken hiervan, in gedachten ben ik bij je.
Warme groeten van,
Lilian
Lieve Christine,
Heel veel sterkte deze moeilijke dagen, die zullen overvloeien in verdrietige weken… maanden… Jaren…De herinneringen, het loslaten maar ook het voortleven in je hart. Het dierbare blijven bestaan van binnen, zo waardevol… Dat soms zo’n mooie herinneringsbloem opbloeit dat je wel moet huilen maar toch zo blij en dankbaar kan zijn voor wat je samen mocht delen.
Heel heel veel sterkte!
Liefs, Eefje
Lieve Christine,
Van harte gecondoleerd met het overlijden van je moeder. Van harte klinkt voor mij vreemd in dit verband, maar het klopt toch: vanuit mijn hart.
Twaalf jaar geleden is mijn moeder overleden en dat was een bijzondere gebeurtenis, voor mij en mijn familie. En troostend om dat met elkaar te beleven.
Afgelopen jaar is mijn boek ‘Als ik jou niet had’ uitgekomen en daarin heb ik een hoofdstuk over het overlijden van mijn moeder geschreven. Voor mij was dat troostend en helend om het, al schrijvend, weer te beleven. Schrijven heelt!
Ik wens je heel veel sterkte in de komende tijd.
Lieve groet, Mieke
Lieve Christien,
Ik kom graag bij je op het troostbankje zitten om mijn gedachten te laten gaan over wat je met me deelde. Ook al ken ik je nog maar kort, het voelt heel vertrouwd om plaats te nemen.
Je schrijft dat je plannen onverwachts geheel gewijzigd zijn, maar is dat wel zo vroeg ik me vanmiddag af.
Kan het zijn dat het onverwachte overlijden van je moeder onderdeel is van het proces van herbronnen, nu de bron van jouw fysieke bestaan is weggevallen?
Kan het zijn dat het leven jou hierdoor nieuwe dimensies van herbronnen wil leren zien en laten ervaren?
Kan het zijn dat verdriet, pijn en gemis je gaan helpen dieper af te dalen in je bron of de bron? Dieper dan je eerder kon gaan?
Ik weet het niet, maar hoop het zo voor jou en je moeder…
Lieve groet,
Henriëtte
Zo veel woorden van troost en medeleven. Ik leg mijn woorden bij Spirit neer, de Trooster. Bij zal er zijn voor jou. Mijn troost is om zonder woorden en in gedachten bij je te zijn. Sterkte
Goedemiddag Christine,
Denkbeeldig zit ik even stil naast je op deze bank en geniet ook van het uitzicht.
Vanzelf gaan mijn gedachten ook weer even naar het overlijden van mijn moeder en mijn gevoelens, toen en nu.
Ik wens je veel momenten en woorden van troost in deze verdrietige tijd na het overlijden van je moeder. Wat fijn dat je kunt terugkijken op een prachtig en intiem afscheid. Ook dat is een vorm van troost. Sterkte met het voorbereiden van de uitvaart en de periode daarna. Dankjewel voor het delen.
Hartelijke groet, José
Lieve Christine,
Graag kom ik even bij je, zittend op het bankje van troost. Dank je wel voor jouw grote hart waarin je uitnodigt om dit grote verdriet te delen. Ik ervaar dit gebaar als enorm troostend.
Troost
vind me
en omarm me
verzacht het pijnlijke gemis
liefdevol
Liefdevol
gedragen in
groei, negen maanden
nu aan mij je te eren
troost
Troost
erkenning geven
aan háár leven
méér dan vrouw én moeder
Eren.
Wens jou en je geliefden zachtheid en moed om het afscheid voor te bereiden.
Lieve Christine,
Van harte gecondoleerd met het overlijden van je moeder…
Een tijd van overdenken en herinneringen ophalen van wat ze voor jou heeft betekend…
Emoties die komen en gaan..
Herbeleven wie ze voor je was en ruimte om haar in liefde los te laten ..
Bijzondere dagen met bijzondere momenten die je heel dierbaar zijn..
Ze gaat naar het licht.. waar alleen liefde is..
Een hele mooie gedachte..
Waar jullie elkaar weer zullen ontmoeten ..
Ik wens je heel veel liefde en kracht toe om de pijn en het verdriet die het gemis ook met zich meebrengt te dragen
Een warme groet, Ria Mensink
Lieve Christine
De dood is niet het einde
het is de liefde die ons bindt
de dood is niet het einde
het is de liefde die overwint.
Veel liefde en warmte gewenst,
Gré
Gecondoleerd, Christine.
In mijn ‘slechte tijden’ ervoer ik dat me werkelijk gezien voelen in mijn ellende, het enige was wat troost bood.
Daartoe moet je jezelf eerst laten zien.
Dat heb jij gedaan en moet je eens kijken met hoeveel mensen we inmiddels op dat bankje zitten.
Gelukkig is het uitschuifbaar.
Sterkte en hartelijke groet,
Annemarie
Lieve Christine,
Ik kom heel stil naast je op het bankje zitten en bied je mijn troost aan.
Tom
Lieve Christine. Jij bent toch ook een lezer van Cursus in wonderen he. Ik hoop dat dat boek je ook troost biedt als onze ego-gedachtes en gevoelens weer eens willen beweren dat het toch echt totaal anders is dan dat het lijkt.
Je schrijft zo mooi dat je wonderlijke dagen beleeft, waarin tijd onherkenbaar is en waarin jullie je geliefd voelen.
Inderdaad worden we altijd door Liefde gedragen, ook al beweert ons ego dat dat absoluut niet waar is en dat verdriet onverdraaglijk is.
Die wetenschap van non-dualiteit trekt mij steeds uit het diepste dal.
Ik wens je dat ook toe.
Wat is troost – dat een ander geen woorden gaat aandragen die ‘de plank mis slaan’. Het is inderdaad voor mij alleen een luisterend oor, of gewoon in stilte samen aanwezig zijn. Dat deel delen we als mensen allemaal met elkaar.
Mijn zoon is ook ernstig ziek en zit in een euthanasie traject. Weken leven we al met die wetenschap van zijn ook plotseling het leven achter zich moeten laten. Hij doet dat met een enorme zekerheid en rust dat hij ergens heen gaat waar het beter is….
Dat weten volg ik en dat wens ik een ieder hier op het troostbankje toe.
Troost
Ze zorgde voor jouw geboorte, omringde je met onvoorwaardelijke liefde, moeder bij wie je altijd terecht kon, met wie je lief en leed kon delen en er altijd troost vond, zonder dat je het soms doorhad. Dàt honk ben je kwijt en geen mens kan die plek invullen.
Wàt een geluk dat je haar als moeder kende. Ze is voor altijd in jouw ziel verankerd en je blijft aan haar verbonden.
Met een lach en een traan.
Lieve Christine,
Wat fijn dat je je moeder met je zus zo hebt kunnen begeleiden naar de volgende fase. Een bijzondere tijd! Fijn dat je het deelt en dat je zelf de tijd neemt om ermee te zijn.
Voor mij was het overlijden van zowel mijn moeder (2016) en mijn vader (2022) een opluchting. Ik hoefde dus niet getroost te worden om hun overlijden. Maar ik merkte na het overlijden van mijn vader dat ikzelf zo’n behoefte had aan troost. Voor alle gemiste kansen, voor alles wat er niet heeft kunnen zijn en wat ik bij anderen wel zie. En wat zo vanzelfsprekend is dat ouders je liefhebben, je eren en op weg helpen en je steunen. Troost is voor mij dat er ruimte is om stil te kunnen staan bij wat je voelt. Dat anderen zich dat realiseren, daar tijd voor nemen, je even met je gevoel laten zijn en doe wat op dat moment nodig is. Of niet iets doen, gewoon er zijn. Ruimte maken is de kern. En omdat ik deze zelf niet zo snel doe, is het fijn om dat met anderen te doen. ik wens je veel ruimte toe om te zijn, om te herbronnen en om met deze nieuwe situatie te zijn. LIefhebbende knuffel uit Assen.
Lieve Christine
Wat een groot verdriet .
Op het troostbankje zit ik even naast je en deel graag mijn gevoelens met jou .
Ik was 5 jaar toen mijn moeder plotseling overleed . De ontreddering , verwarring en verdriet herinner ik me nog goed .
Weinig beelden heb ik van haar . Wat ik nog wel steeds kan voelen , is haar vanzelfsprekende liefde voor mij .
Dat zijn mijn troostmomenten , die ik koester . Dan wandelt ze weer even met me mee .
Weet je gedragen worden door het Licht en de Liefde , die je straks ook helpen je eigen pad weer te vinden en te volgen .
Lieve Christine,
Het troostbankje is inmiddels al een tribune vol geworden. In stilte neem ik plaats bij jullie allemaal en denk aan mijn moeder die wij bijna negen jaar geleden in liefde hebben moeten loslaten. De liefste moeder van de hele wereld en omstreken, die mij het langste kende door mij eerst negen maanden onder haar hart te hebben gedragen voor ik op deze wereld kwam. Ik had het voorrecht om 24 uur bij haar te kunnen waken en heb de hele nacht tegen haar gepraat en bedankt voor alles wat zij ons gegeven heeft. Veel verdriet na haar overlijden en afscheid, maar ze zit op een goede plaats in mijn hart.
Héél veel sterkte voor jou, Harry en je familie de komende tijd en daarna.
Lieve Christine,
Een troostbankje , wat een mooi idee! Dat je zelfs in tijden van je eigen verdriet zoveel ook aan anderen weet te geven.
Ik wens je een mooi afscheid. Veel liefs Jacobien
Afscheid is definitiever dan
misschien tot ziens
zekere onzekerheid
je afscheiden van de ander en de ander van jou.
Afscheid is een andere horizon,
je eigen weg
bewust of onbewust
wegen kruisen elkaar.
lieve Christine, Troost… vanuit jezelf in stilte, de dierbare herinneringen toelaten, samen zijn…een arm om je heen, een stille aanraking en verbinding voelen via een blik… toelaten , het laten zijn… en schrijven!
sterkte!! liefs Trudy
Troost
Een schouder
Om te leunen
Pijn delen wonden helen
Samen
T Terug naar Binnen
R Ruimte voor het verdriet
O Ontvankelijk voor Dat wat is
O Overgave in
S Stilte
T TroostPlek voor jou …….
Wat een mooi idee een troostbankje, ook ik lieve Christine heb mijn moeder verloren. De periode waarin jullie voor haar mochten zorgen in de laatste weken van haar leven zijn voor jullie heel waardevol in het rouwproces. Z’on periode is niet iedereen gegeven. Troost betekent voor mij, nu ik wat verder in mijn rouwproces ben vooral goed voor mezelf zorgen op moeilijke dagen en in de aanloop daar naar toe. Want in het begin voel je je altijd nog gedragen, maar ik merk dat ik het steeds meer zelf moet leren doen.
Ik wens jou en je familie heel veel sterkte in deze periode toe.
Lieve Christine
Graag wil ik even naast je op het troost bankje plaats nemen
Gewoon samen stil zijn
Liefs Anne
Hartelijk Dank voor dit delen Christine, wat mooi dat jij ons bij dit proces betrekt.
Heel veel sterkte en een waardig afscheid van jullie moeder.
Troost kan je nu misschien niet herkennen maar het is er wel.
Het zijn cadeautjes die God ons op de weg van rouw toebedeeld
om te kunnen dragen wat er is.
In Liefde en Verbondenheid,
Lidi
Liieve Christine
En toen vertrok mijn zusje… Totaal onverwacht. Green afscheid. Niet meer morgen zien… Op automatische piloot heel haar afscheidsdienst gemaakt. Mooi mooi en 140 vrienden en familie…Op 3 dagen samen met oudste broer haar huis leeggemaakt. Een leven van 50 jaar in koffers van auto’s.
Troost kan ik niet vinden. Ik schrijf ook nooit meer op rouwkaarten….. Het gaat beteren. Het komt goed…
Nu zijn we 3 jaar verder. Schrijven lukt nog steeds niet. Muziek blijft moeilijk en mijn hart doet pijn. Een eenzaamheid omdat mijn zielemaatje weg is… Mijn gras staat bijna een meter hoog…
Ik mis de veerkracht om te snoeien. Ik mis haar met elke vezel in mijn hart. Het was zo een mooie ziel.. Een hartjeskind.
Ik spreek met haar en ze is boos op me omdat ik mijn leven niet tenvolle weer oppak. Ik weet dat ze het goed heeft. Dat haar leven voor haar afgerond is… Ik zal nooit meer dezelfde zijn zonder haar.. Maar ik doe mijn best en heb voor het eerst mijn bloembakken weer overvloedig gevuld met bloemen. Dat is mijn Troost. Bloemen. Elke week verse bloemen bij haar foto.. Ze woont in mijn inkomhalletje. Blijft Altijd bij me horen.
Ik heb verhuisplannen nu ik op pensioen ben. S ‘nachts kwam ze bij me en zei…. Je gaat me toch niet achterlaten hier… Je gaat me toch meenemen… Ik was er echt ontroerd van. Je ziet Christine. Ze gaan overal met ons mee… Maar het fysiek gémis dat is voor iedereen een uniek rouwproces. Ik wou heel graag zeggen… Het komt wel goed schatje… Dat staat op het afscheidsprentje van zus. Dat was haar leuze… Dankjewel dat ik dit hier even kon delen. Dankjewel. Het wordt zo onderschat het verlies van een zus of broer…..
Lieve Christine,
Ik kom even naast je zitten op het troostbankje. Mooi verwoord delen is Helen. Verdriet dat je je moeder verliest. Door de onvoorwaardelijke liefde tussen moeder en kind voelt dit verlies, dat je ook geen kind meer bent, zij was er altijd om je in wat voor omstandigheden te troosten. Het voelt nu als weeskind. Troost is een luisterend oor, warmte om je heen liefdevolle aandacht. Fijn dat je tot het laatst de hand van je moeder hebt kunnen vasthouden, zij was niet alleen. Kracht bij de laatste stap die je doet, een hele mooie uitvaart. Harte groet Marianne
Liieve Christine
AL 25 jaar mis ik mijn moeder. Ik was 40 toen ze ging hemelen.
De jaren hebben mij geleerd dat je Altijd Onvoorwaardekijk een kind van je moeder blijft.
De jaren hebben mij geleerd dat gémis blijf t en de dankbaarheid groter werd.
De jaren hebben mij gebracht een extra engel privé voor mij alleen .
De jaren hebben mij geleerd dat als ik haar naam uitspreek en met haar praat dat ze subitiel ALTIJD laat weten dat ZE er is.
Mijn troost voor jou… Ze is niet weg. Ze is een andere deur binnen gegaan.. En elk moment kan en mag jij die deur openen om even bij haar te zijn en zij bij jou. Sterkte en veerkracht. Alle liefs.
Gekomen uit het Licht…… Gegaan naar het Licht…. Jouw byzondere mamma…
Troost, is er mogen zijn met jouw verdriet.
Iemand die er volledig met aandacht en liefde voor je is.
Troost, met liefde een kopje koffie krijgen met een mooi hart in het schuim van de melk.
In stilte een zakdoek aangereikt krijgen als je tranen stromen.
Een schouder om even op te leunen.
Het gevoel je verbonden te weten met een Grotere Energie.
Te weten dat degeen die is heengegaan, door een mooi transformatie proces gaat.
Verbinding.
Lieve Christine
Dit wens ik je allemaal toe.
Gecondoleerd met het heengaan van je (jullie)moeder.
Lieve groet Yris
Gister was ik bij een kerkdienst. Ik hoorde deze zin:
Troost is als iemand je beter begrijpt, dan jij je zelf begrijpt.
IK dacht toen… en als iemand je gevoelens beter verstaat dan jij ze zelf verstaat.
Troost is een soort schoot
die je biedt, wat je niet wist dat je verlangde
maar toen je het kreeg
voelde je aan de zucht
die ontsnapte vanuit je hart
dat je precies daar bent
waar je moet zijn
omringt door acceptatie
van de realiteit
van je voelen
Saskia de Bruin
Lieve Christine,
Onverwachts deed ze haar jasje uit
En hing het aan het laatste haakje in het levensatelier op
De deur ging dicht, het boek was uit
Omringd door de nevelen van het aardse loslaten
Lonkte in de verte het licht
En ze hoorde de engelen zingen
‘U zijt wellekome, u heeft de liefde gedragen’
Neem je tijd
Lezen is luisteren
Troost is koesteren
Wees welkom voor een bakje troost in 035
Je stuurde immers de herberg van Rumi mee eerder
Lieve groet,
Josette
Lieve Christine,
Ik schrok van jouw verdrietige bericht. Tegelijk wil ik je bedanken voor de intens liefdevolle manier waarop je dat onder woorden brengt.
Ik kom graag even naast je zitten op het troostbankje en lees na een moment van stilte, mijn woordgedicht aan jou voor:
Tranen van gemis
Regenen over je wangen
Overweldigen je hart
Oerpijnen van liefde
Striemen over je rug
Thuis wordt nooit meer wat het was. Want het heeft jouw liefste moeder weggenomen
Warme groet, Gerry Hulst
TROOST
Troost is voelen
Rauwe pijn
Ogen die zien
Ogen vol diepte
Samen rusten
Thuis komen
TROOST
Lieve Christine, ik troost je.
Lieve Christine
Allereerst zo fijn dat jullie jouw moeder zo samen naar haar afscheid hebben begeleid!!
Zo bijzonder en liefdevol!
Dat zal je helpen bij de verwerking van dit grote gemis!
Hoe mooi jouw beeld van het troostbankje.
Wij zijn nu in Lombok bij onze dochter die hier al 3 jaar woont en die we naar 2 jaar in onze armen hebben kunnen sluiten.
Veel emoties en ik merk dat mijn loslaatproces echt begonnen is.
En daarom kom ik regelmatig op jouw bankje zitten samen met iedereen die daar ook op dat moment ook is.
Veel liefde en compassie stuur ik jou Frances Giesberts
Lieve Christine,
Mijn eerste gedachten na het lezen van je uitnodiging om even op het troostbankje te komen zitten is het lied:
Erbarme dich, mein Gott,
Um meiner Zähren willen!
Schaue hier, Herz und Auge
Weint vor dir bitterlich.
Erbarme dich, mein Gott
Dat er lieve mensen zijn die naar jullie omzien en zich over jullie ontfermen in deze bijzondere tijd.
IK wens jou en je zus een liefdevol afscheid.
Neem alle tijd die nodig is voor dit bijzondere proces.
Een liefdevolle groet,
Marjo
Lieve Christine,
Zo plotseling veranderen alle voornemens. Je wordt overspoeld als het ware, toch ga je door. Een heftige tijd voor jou en je zus. Samen waken bij jullie moeder, gegaan tot waar jullie konden, tot aan de grens van het Licht. Wens dat jullie hetgeen in wie ze was mogen koesteren, dat ze mag voortleven in beelden en verhalen en dat haar liefde voor jullie en voor zovelen jullie hart mag verwarmen.
Heel veel liefdevolle mensen om jullie heen & veel sterkte wens ik jullie toe deze dagen van afscheid nemen en de komende tijd.
Lieve groet, Rita
We moeten weliswaar je verlies betreuren
maar je huist in de geborgenheid van ons hart
waar geen storm of nacht of pijn je kan deren.
Vandaag sta ik op […] in de omarming van God.
(John O’Donohue)
Wat fijn dat je dit verdriet hebt kunnen delen met je zus.
Wat naar dat Harrie er niet bij kon zijn.
Alle liefs
Marieke
Troost,
ik verlang naar je
als ik verlies ervaar,
als mijn dromen sterven,
als ik rouw om het afscheid.
Ik heb je nodig
als mijn wereld aan scherven ligt
als de veiligheid is verbroken
als de liefde haar schaduw werpt.
Troost,
ik zoek je
in herinneringen,
in gebaren die liefde weerkaatsen,
in mijn zelf
dat kwetsbaar en breekbaar woorden spreekt.
Ach troost,
laat me je vinden
bij mensen die me beminnen.
claire vanden abbeele
als ik troost kon zijn – over liefde en pijn
Dank je wel voor het delen, in je verdriet , van het beeld van de waterlelie, het troostbankje, de lucht, het water, de bloemen enz.
Dank voor alle reacties, de overpeinzingen…. wat een troost….
Veel liefde en troost voor allen die treuren….
Lieve Christine,
Terwijl ik dit schrijf zingt een merel zijn lied vlakbij het raam. Zo mooi, zo zuiver, als uit een andere dimensie.
In gedachten sla ik mijn armen om je heen, woorden zijn overbodig….
Lieve Christine,
Er zijn zo weinig woorden die troost kunnen uitdrukken. Ik omarm je met heel mijn hart. Verdriet, rouw verwerken het is voor velen zo herkenbaar. De pijn te voelen om iemand zo dierbaar te moeten loslaten. Al geloof ik oprecht dat de onvoorwaardelijke liefde voelbaar blijft. Maar het missen doet pijn. Het beeld dat mij helpt, is het beeld van wortels van bomen die met elkaar verweven, verbonden zijn, zelfs onder de grond, ze laten elkaar niet los, maar verstevigen elkaar. Dat jij deze dagen die verbondenheid mag voelen, je gedragen mag voelen. Ik wens je heel veel sterkte.
liefs
Lin
Lieve Christine,
Afscheid van een deel van je wortels doet pijn. Maar weet dat diezelfde wortels diep in jou zelf verankerd zijn. Ik wens je sterkte en vooral veel saamhorigheid met en warmte van elkaar bij het afscheid.
Lieve Christine,
Ik kom even op het bankje zitten. troost is zachte volle aanwezigheid, van hart tot hart, woorden doen er niet toe. Er is een weten dat dragende Liefde er Is en ons omarmt in ons in mijn aanWezig zijn.
Thérèse
T
Ach Christine, je moeder… ik open mijn armen en verbind me met deze rouw, van jou, van mij. Om de vrouwen en de moeders.
Liefs xxx
Lieve Christine
De Geest van Pinksteren vertelt jou dat je lieve moeder er gewoon nog is…alleen in een andere frequentie. Jouw 3D aardelichaam mist haar. Weet het verschil. Voel en voed de verbinding met haar…geestkrachr toegewenst bij deze verwarring…
Lieve Christine
Van harte kracht en sterkte
In liefdevolle herinneringen de komende periode
Vanmorgen was ik in het bos op een bankje
Met ook de waterlelies om mijn eigen troost te zoeken
Nu lees ik jou bankje dank dank
Lieve Christine,
‘Een moeder is een lichtje dat nooit dooft,
in je hart en in je hoofd
ze leeft voort in jou, jullie ‘
Mijn moeder is op deze dag zes jaar geleden overleden.
Nog steeds mis ik haar, maar ook dankbaarheid voor lieve en dierbare herinneringen die er zijn.
sowieso schrijf ik haar op deze dag, mede dankzij het schrijven wat ik van jou heb meegekregen.
Dat geeft mij troost.
Veel kracht en liefde toegewenst. Met gemis en dierbare herinneringen ……
Wat jouw troostbankje maar nodig heeft
Jelly
Lieve Christine,
Het getuigt van levenskracht om zelfs in een periode als nu, ons mee te nemen in jouw rouwproces en ons uit te nodigen om samen met jou plaats te nemen op het troostbankje. Mijn lieve, sterke moeder is in haar laatste levensfase aangekomen. De artsen hebben haar nog een paar maand te leven voorspeld. Waar ik troost uit haal is de onvoorwaardelijke Liefde die ik voel; zowel voor haar, van haar, als van de mensen om mij heen. De herinneringen die we samen ophalen, haar dankbaarheid voor het leven en voor het mogelijk maken van haar diepste wens om nog op haar vertrouwde stek te kunnen blijven en zo mogelijk daar ook haar laatste adem uit te blazen. Waar we alles voor zullen doen om dat mogelijk te maken. De verbinding met broer en zussen wordt sterker. Het gemis van mijn zus, die in 2020 heel plotseling overleed ook. En toch…..we doen het samen. Christine….dank voor het delen. Ik ben in gedachten bij jullie en leef met jullie mee. Dank voor je delen en dank voor het tonen van je kwetsbaarheid. Dat vraagt troost en dat geeft troost.
Voel mijn armen en ik voel de jouwe.
Liefs,
Marjan
Lieve Christine
Veel sterkte toegewenst .
Er opent zich een stukje in de hemel
Het licht schijnt op het bloemenveld
Het hart verwelkomt pure liefde
Waar in de schil is afgepeld.
Ik wens je een mooi samenzijn en afscheid toe.
Het woord innig kwam bij me op toen ik las over jou en je zus en hoe jullie afscheid namen van jullie lieve moeder.
Lief groetje Nelie
Veel zachtheid en liefs bij dit verlies Christine.
Ik kreeg deze muziek van Arvo Pärt vandaag in mijn mailbox Verderop nog de gezongen versie.
Misschien ook troostend en passend bij deze verstillende periode.
https://spiritueleteksten.nl/muziek/vater-unser-van-arvo-part-gespeeld-door-camille-thomas-julien-brocal/
Lieve christine
….
En altijd is het zo geweest
Dat de Liefde haar eigen diepte niet kent
Dan op het uur van de scheiding.
(Kahlil Gibran)
Veel Lichtende troost wens ik jou toe Christine…
Harte groet
Maya schoutsen
Beste Christine en anderen,
Ook mijn moeder is pas overleden. Wat mij troostte, was dat zij uit haar lijden verlost werd en zo zacht en weerloos was geworden. Het was fijn om de ruimte te hebben om alles te verwerken, maar ook om medeleven te ontvangen van collega’s en vrienden. Mooi om stil te staan bij haar leven, familieleden opnieuw te ontmoeten en een laagje dieper te komen in het contact. Daarnaast troost ik mij met mooie muziek.
Neem de tijd en ruimte…
Lieve Christine, heel graag wil ik even op jou troostbankje zitten.
Van harte gecondoleerd met het verlies van jullie
Moeder.
Hoe waardevol voor haar, dat haar dochters, in het moeilijkste moment van haar leven, bij haar mochten zijn.
Dit met elkaar kunnen delen en samen de tranen kunnen laten lopen, vind ik troostvol.
Mijn onvergetelijke, wijze en lieve moeder overleed
In 1998.
Ook dat konden wij met elkaar goed delen.
Dit zijn dingen die je altijd bijblijven.
Goed dat jij samen met je zus de uitvaart van je moeder mag verzorgen.
Fijn ook om met elkaar terug te denken aan alle waardevolle momenten die jullie samen met je moeder hadden.
En wat zij in jullie leven eens betekende.
Ik vind jou een waarde volle vrouw Christine en wens je wijsheid en kracht in deze moeilijke tijd.
Lieve groeten van Lia Rentinck
Door mijn gebroken rechter pols kan ik nog steeds niet schrijven en ontvang je mijn “brief “digitaal.
Een mooi boekje vol troost, wordt door Bol.com van mij bij jou in de brievenbus gegooid.
Lieve Christine,
Het is even zoeken naar woorden die troost kunnen bieden.
Afscheid nemen van een ouder die je zo liefhebt en aanwezig mogen zijn tijdens het sterven is voor mij een vorm van genade.
Tegelijkertijd vraagt het om aanwezig te kunnen blijven en jezelf niet te sluiten omdat het ook ontzagwekkend is.
Dit ontzagwekkende is voor mij een beweging van heen en weer gaan en een moment van innerlijke stilte.
Daar op dat moment ervaar ik de troost die zich aandient zoals ook de lucht, de wolken, het water, de bloemen en al het levende zich toont.
In die troost voel ik de pijn, het verdriet maar ook de grenzeloze liefde die mij omringd en in mij zit.
Al deze woorden uitspreken en delen maken dat de troost voelbaar wordt en er heling tot stand komt.
Jij hebt zoveel woorden van troost gegeven, ook nu door het imaginaire troostbankje te introduceren, geef je opnieuw een handreiking om elkaar te troosten.
Veel sterkte de komende tijd.
Lieve groet,
Nel
Een paar jaar geleden is mijn moeder overleden. Veel troost heb ik kunnen halen uit het feit dat mijn zussen en ik toen met liefde en in harmonie afscheid van haar hebben kunnen nemen. Dat wens ik jou ook toe. Ook wens ik jullie veel liefde, sterkte en wijsheid toe voor de dingen die komen gaan.
De Waterlelie
Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zoo blank is en zoo stil haar kroon
uitplooit in ‘t licht.
Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenscht niet meer . . . .
Frederik van Eeden
Lieve Christine,
Troost en omhulling gewenst, jouw moeder is nog jouw moeder, hier of aan gene zijde, de Liefde blijft.
Hoop dat je dit mag voelen en ervaren! Liefs, licht en kracht gewenst!
Liebe Christine, die Liebe unserer verstorbenen Mütter ist in uns,
Sie bleibt in uns, für uns und einen Teil davon schenken wir uns gegenseitig. Die Liebe stirbt nicht! Das ist mein Trost!
Dag Christine.
Mijn oprechte deelneming. En ja dan is er overal troost te ontvangen.
Mijn moeder overleed 25 maart, plotseling, geen afscheid….
Zij had de gezegende leeftijd van 95 jaren op deze aardbol. Er was al jaren geen strijd meer . Respect en aandacht, heel fijn. Zij was klaar om over te gaan.
Met verwondering beleef ik het gemis van mijn moeder.
Wens je een mooi afscheid, sterkte licht en liefde.
Munay
Lieve Christine,
Ik wens je een kring van lieve mensen om je heen, verhalen en muziek, beelden die weerspiegelen wat jullie moeder betekent, momenten van stilte en momenten van delen, licht en wijsheid, vuur en sterkte!
Liefs Jannie
Lieve Christine
May the Blessing of Love rest upon you ! [ en op jouw moeder]
Lief, dat je ook deze verdrietige ervaring met ons wil delen. Daar word ik stil van …….
Een steunende knuffel van Miep Mocking.
lieve Christine,
Troost voor mij….
Wolken die voorbij drijven
aan een verder blauwe hemel
komend en gaan
telkens veranderend
van vorm.
Ik kijk naar boven
mijn hart vol verdriet
tegelijk een diep
doorvoelen
de verbondenheid
met al wat is.
Ik weet me
gedragen
al weet ik niet
door wie……
voel me gesterkt
ook dit verdriet
kan ik aan…….
Met een prachtig afscheid gaat je moeder snel naar het Licht. Soms is het confronterend, vorig jaar overleed vrij plotseling mijn hartsvriend en wandelmaatje, de volgende dag mijn schoonzus en even daarvoor mijn zwager. Ineens zonder familie zijn is heftig. Dus afscheid (kunnen) nemen is erg belangrijk!
Lieve Christine,
Wat mij troost en steun gegeven heeft is werken in jouw werkboek De Herberg.
Veel goeds, Lisa
Lieve Christine,
Het is mooi dat je samen met je zus zo afscheid hebt kunnen nemen van je moeder, ik weet wat het is als je je moeder verliest, ik was 18 jaar toen zij heen ging een verschrikkelijk verlies het leek wel of ik alleen een leeg omhulsel was zo voelde ik mij toen, ik ben nu inmiddels 70Jaar maar het doet nog steeds pijn, gecondoleerd en ik wens je heel veel sterkte de komende tijd.
Fia.
Troost is het gevoel
Opgetild mogen worden
‘t Verdriet verwarmen.
Lieve Christine, je moeder verliezen is haar voor altijd in je hart nemen.
Sterkte en een bijzonder afscheid van haar hier op aarde!
Lieve Christine,
Gecondoleerd met het verlies van je moeder. Ik wens je veel sterkte, troost en liefde.
Op deze reis wens ik je troostrijke momenten en minstens zoveel warme armen om je heen.
Liefs, Patricia
Je moeder blijft bij je waar je ook gaat. Ze ziet jou.
Lieve Christine,
IK zong vanmorgen een mantra voor jouw moeder:
Return again, return again, return again,
return to the land of your soul,
return tot who you are, return to what you are, return to where you,
born and reborn again.
Moge de warmte van troost je omhullen en je gedragen voelen en weten.
Marianne
Ik denk dat ik dit blog vandaag moest lezen. Ik weet niet goed wat mij nu kan troosten, maar het lukt me wel om het troostbankje te visualiseren. Op deze dag 5 jaar geleden (toen 2e pinksterdag) overleed mijn vader totaal onverwacht en in plaats van dit verdriet samen te kunnen delen is mijn lieve moeder woensdag met spoed opgenomen in het ziekenhuis en staat onze wereld weer op z’n kop en is heel onzeker. Nu ik er langer over nadenk geeft het mij een beetje troost als mensen mijn verdriet er laten zijn en het niet uit ongemak wegredeneren. Ik wens je veel kracht en warmte.
Lieve Christine,
Op een gegeven moment zal er, denk ik, troost kunnen zijn in de manier waarop jij en je zus afscheid hebben kunnen nemen van jullie geliefde moeder door er gewoon te zijn in de laatste fase van haar leven. Dit zul je waarschijnlijk met je mee kunnen dragen op je eigen levensweg.
Voor mij is het al 40 jaar geleden, dat mijn moeder is gestorven ( ik ben nu 68 jaar) en nog steeds draag ik de manier waarop haar laatste levensjaar is geweest met mij mee. Door het verdriet van het aardse afscheid heen, is er de liefde van haar, die je met je mee zult dragen.
Ik wens jou en je zus kracht, sterkte en tijd toe om het aardse verlies van jullie moeder een plaats te kunnen geven.
Liefs,
Elly
Lees net je bericht.
Troost voor mij was zitten aan een stroompje water op een kei met mijn gezicht in de zon. Het geluid van het water en vogels om mij heen en mijn gezicht naar de zon geheven om mijn moeder te verwelkomen in mijn dag en wereld waar zij door haar overlijden geen deel meer van was.
Ik wens je een mooi afscheid en viering van haar leven toe.
Veel sterkte de komende tijd.
Lieve groet, Annemieke
Lieve Christine,
Dat je voelt dat je gedragen wordt in je verdriet,
dat je de schouders vindt waarop je uit mag huilen,
dat je een plek vindt om in je eentje verdrietig te zijn,
dat je herinneringen een ankerplaats worden
dat je vrij mag rouwen zolang je wilt,
dat alles wens ik je toe uit de grond van mijn hart,
Margriet
Mooi Christine, dat jullie zo afscheid hebben mogen nemen.
Lieve Christine,
Het is aan jou nu
Om helende woorden van
Troost en liefde
In ontvangst te nemen.
Ik omarm je met mijn hart
Omhelst je zacht en teder.
Wens je een intieme uitvaart
Ter begeleiding van je moeder
Naar haar thuis
Haar eeuwige thuis.
Chantal
Lieve Christiene,
Wens je een mooi afscheid zoals jullie het graag willen.
Een zware perioden van verlies, rouw en gemis is aangebroken.
Wens jullie heel veel sterkte, kracht en licht en dat jullie gedragen mogen worden in het verwerken van dit intense verdriet.