Inspiratie Tiendaagse (dag 1 van 10)

Waar moet ik beginnen met schrijven?

Het is een illusie dat je vooraf geïnspireerd moet zijn voordat je kunt gaan schrijven. Sterker nog, je hoeft vooraf niet eens te weten waarover je gaat schrijven. Een klein beginnetje is genoeg. Daarna is het een kwestie van je pen in beweging houden en niet te stoppen om tussendoor na te denken, maar door te schrijven, wat er ook maar lijkt te gebeuren!

 

Oefening

  1. Ga naar jouw boekenkast en kies 5 boeken, die allemaal verschillend van kleur.
  2. Schrijf uit alle vijf boeken de eerste zin over.
  3. Kies een zin uit als begin van jouw tekst.
  4. Noteer die zin boven aan de pagina en schrijf daarna 15 minuten lang achterelkaar door.
  5. Je kunt in een kwartier een verhaal schrijven, een dagboekfragment, een brief – jij kiest de vorm, maar voor de inhoud put je uit je eigen leven.
  6. Lees tot slot aan jezelf de tekst hardop voor. Doe dit met aandacht en rust.
  7. Markeer hierna woorden of korte fragmenten in jouw eigen tekst die je raken.

 

Wil jij jouw inspiratie met ons delen?

  • Voor welke vorm (verhaal, brief, dagboekfragment) heb je gekozen?
  • Met welke eerste zin ben je begonnen te schrijven?
  • Wil je één of meer fragmenten, die je hebt onderstreept in jouw eigen tekst, met ons delen?

 

Afbeelding is van Lou Niestadt

Voel je vrij om dit bericht in zijn geheel – mét bronvermelding – te delen via social media (dat kan heel  eenvoudig via het icoontje rechts onderaan op het scherm) of in schrijfgroepen.

46 reacties op “Inspiratie Tiendaagse (dag 1 van 10)

  1. Linda

    uit “de taal van de gevoelens” eerste regel; “Onze gevoelens zijn ons zesde zintuig, het zintuig dat de andere vijf interpreteert, ordent, richt en samenvat”

    Ik heb mezelf steeds opnieuw ademruimte te geven om te komen bij mijn innerlijke Bron, die dieper zit dan mijn gevoelens!
    Mijn gevoelens kunnen me in de knoop leggen, mijn wezenlijke Bron is puur en liefdevol!
    Schrijven
    mezelf naar
    binnen richten is
    ademruimte geven aan het
    wezenlijke

    Gevoelens
    zijn als
    wegwijzers die ons
    iets duidelijk willen maken
    onophoudelijk

  2. Caroline

    Uit Verborgen Schhonheid van Kent Nerburn: ‘Een goddelijke stem zingt door de hele schepping.’

    De schepping zit vol verborgen schoonheid, en dan heb ik het niet alleen over de natuur, waar wij mensen ook deel van uitmaken, maar ook over energie, gedachten… Het niet-tastbare is van een oneindige schoonheid, die steeds weer om stilte en aandacht vraagt.

  3. Lucia

    Ik heb gekozen :
    Mijn Woestijn van Waris Dirie
    Ik besef dat wanneer iemand reist over de weg van het leven, stormen doorstaan, van de zon geniet en in het oog van vele orkanen staat het overleven alleen wordt bepaald door de wilskracht die iemand heeft.

    Gelukkig heb ik de wilskracht gekregen om dit allemaal te doorstaan. Dan denk ik ook ‘zo ik kan veel zelf, wat ik doe’ maar raad krijgen van gedachten wisselen is ook nodig. Heb veel geleerd en ik denk dat ik door die tegenslagen zover ben gekomen.

  4. Yoke

    Uit het boek “De geschiedenis van Jin leven”
    van George Sand, koos ik de zin:
    ” kunstenaars zijn vogelmensen”.

    Mijn dagboek fragmenten:
    Ik kan vliegen naar onbekende werelden
    Vrij als een vogel
    Mijn hele leven is een kunstwerk
    Ik vlieg, zing en creeer
    En geniet

  5. Esther

    Ik koos zomaar boeken waarvan de eerste zinnen uitnodigden een brief te schrijven. 4 van de eerste zinnen komen terug in de brief!
    Donderdag 21 juli 1983, zes uur ‘s avonds – uit Memoires van Diana Ross
    Ik zit aan een klein grenenhouten tafeltje en kijk in oostelijke richting naar de heuvels van de Sangre de Cristo – uit Je leven schrijven van Julia Cameron
    Hoe lang is het al geleden dat ze in haar eentje in een hotel verbleef – uit de Stiefmoeder van Renate Dorrestein
    Stil… hoor je hem? – uit de Vergeten brief van Kate Morton

    Fragmenten
    De aanwezigheid van de heuvels maken dat ik me gek genoeg niet eenzaam voel zoals die keer dat ik na een heftige periode besloot een weekje alleen weg te gaan en een appartement ergens op het platteland huurde.
    …of juist wel op weg naar de hectiek van de stad om te ontsnappen aan dit deprimerende niets.
    En oh! Het spel met licht en schaduw dat de wolken en de zon samen spelen.

    Dank je wel Christine voor deze geweldig leuke oefening!
    Groet, Esther

  6. Jacqueline

    Ben je klaar voor de nieuwe weg, was mijn tekst die ik gekozen heb en dat was een goede, want voor mij sta ik nu in een woelige wereld waarin ik beslissingen moet nemen en ja ik vind dat ik er klaar voor ben. groetjes jacqueline

  7. Els

    Op 22 december 2007 had ik het gevoel dat mijn leven een absoluut dieptepunt had bereikt.
    Uit: Elke dag een glimlach – John Kralik

    Hoewel het jaartal niet hetzelfde is, is de dag wel gelijk aan toen ik zélf het gevoel had een dieptepunt in mijn leven bereikt te hebben. Daarover heb ik geschreven. Vanuit de woorden die ik onderstreept heb in mijn tekst, maakte ik het volgende elfje:

    dieptepunt
    chronisch ziek
    hoe nu verder
    wel willen niet kunnen
    rouwproces

  8. Fieke

    Ik stel me even voor: ik ben een boek en ik leef. Eerste zin van Het boek van de reis van Bernard Werber.
    Vorm een soort brief aan mezelf , van boek tot boek.

    Fragmenten: Als boek heb ik een huid waarop mijn leeftijd van is af te lezen, kwetsuren, littekens en vlekken..
    En heb ik een ziel als boek?

    Het wordt wel wat ingewikkeld: ik ben een boek in een boek dat boeken maakt om voor mijzelf en anderen leesbaar/ zichtbaar te zijn….

  9. carola

    Eerrtse zin: je staat op het punt een buitengewone ervaring mee te maken:

    Ik heb gekozen voor dagboek

    buitengewoon roept op ik ben bijzonder, dit triggert mij,
    nu weet ik bijzonder = je bent bij de ervaring of je de ervaring is zonder jou.
    Bij en zonder zijn twee woorden die elkaar vinden in een mooie klank en belofte.

  10. Plonie

    Ik heb een dialoog geschreven: n.a.v. de zin: “Ik wil magie leren”, zei het meisje. (uit Brida, van Paulo Coelho).
    De magie zit in jezelf. In je handen; in je stem; in de manier waarop je in het leven staat; in alles wat je doet.
    Dus ga je weg, doe wat je te doen hebt. Doe het met passie, met overgave, met vertrouwen.

  11. Marjan N

    1e zin uit Andy Warhols roadtrip is een citaat voor het eerste hoofdstuk daadwerkelijk begint:
    ‘Soms blijken de kleine momenten die je op het moment zelf onbelangrijk vindt, een hele periode in je leven te bepalen.’

    Fantastische zin waarin genoeg inspiratie lag voor een sprint. Deze zin las ik al eerder maar nu voor deze oefening las ik hem met meer aandacht zodat hij ineens veel meer betekening kreeg.

  12. Thegirlwiththepearl

    Uit: Mary Patterson haar boek ‘ zwevend op een lotusblad ‘ . Eerste zin: mijn moeder is een aantal jaren geleden overleden. Toeval ? Deze zin ? Omdat het zo warm was passeerde ik langs het kerkhof om de bloemen op het graf van mijn moeder water te geven. Ze is bijna 20 jaar dood. Ik schreef haar een brief . Missen , houden van , lijken op en nog steeds haar positieve kracht voelen . En nog meer missen. Papieren zakdoekjes … Enkel voor tranen van vreugde. Mijn moedertje …

  13. Anneke in Verwonderland

    “Het leven kan alleen achterwaarts worden begrepen, maar moet voorwaarts worden geleefd”
    – Søren Kierkegaard
    (Toevallig uit Christines eigen boek ‘Dagboek als spiegel’ dat op mijn nachtkastje lag. Ik was te lui om uit bed te stappen en naar de boekenkast te lopen en zag dat er voldoende veelkleurige boeken naast met bed lagen om hier een keuze uit te maken)

    Ik schreef een dagboekfragment met de volgende kernwoorden en -zinnen:

    Praten, schrijven
    Ik plaats de woorden buiten mezelf
    Binnen wordt buiten
    Waarneembaar

    Schrijven in beelden
    Om van gedachten te wisselen
    Beelden daadwerkelijk beleven
    ‘… voorwaarts geleefd’ / beleefd?

  14. Viviane

    Ik schreef een dagboekfragment en gebruikte “Wonderen gebeuren iedere dag” de eerste zin uit “De essentie van synchronisch leven” (Deepak Chopra).

    Het resultaat van deze oefening vat ik samen in een elfje:

    Dagboekfragment
    leidde mij
    naar een wonder
    en lezen van het
    boek

    1. Viviane

      schrijven
      zonder gelezen
      of gehoord worden
      maakt gesprek met
      innerlijke criticus en
      innerlijke wijsheid
      mogelijk

      schrijven
      zonder door
      derden gehoord of
      gelezen te worden
      maakt dit gesprek
      heilig en
      puur

  15. Nell

    Uit de Tao van Poeh van Benjamin Hoff

    Wat ben je daar aan het schrijven?, vroeg Poeh terwijl hij op de schrijftafel klauterde.
    Goedemorgen Poeh. Nieuwsgierig?
    Je weet, ik wil altijd weten, ik weet nooit genoeg en ik vergeet ook weer. Waarom schijf je nu alles op?
    Voor later Poeh, herinneringen voor later.
    Ach herinneringen. Die hoef je toch niet op te schrijven, die zitten toch in je hoofd!…………
    Mijn herinneringen hebben mij gevormd, Poeh.
    Nee, niet je herinneringen maar je belevenissen, je ervaringen en wat je er toen mee hebt gedaan.
    Dat zijn toch mijn herinneringen, Poeh!
    Nee, herinneringen zijn altijd anders dan wat je daadwerkelijk hebt ervaren.
    Uhhh…….
    Dat bedoel ik dus en Poeh klauterde van de schrijftafel af en ging……………

  16. Janini

    ‘Hij fascineert mij, een heel gewone man eigenlijk maar op de een of andere manier lijkt hij een groot gelijk bij zich te dragen’ uit De wereld en ik/Ik en de wereld van Kees Waagmeester.

    Zij is verbindend. Ons gezin is anders bij elkaar. We zitten nu al negen maanden met open mond om dit kleine wonder van liefde heen en verbazen ons over haar alles. Iemand vertelde mij voor ze geboren was: ‘grootouderschap is een nieuwe kans op contact met je eigen kind’ en ik ervaar dat dat waar is voor ons. Ik aai mijn sterke dochter over haar rug en zij knuffelt mij. Kleine poppie brengt ons dichter bij elkaar.

  17. Anna

    Ik heb gekozen voor een dagboekfragment. De eerste zin is:’Op weg naar anders’ uit Kleur je zinnen van Jacinta Kogelman.

    Ik heb wat ik geschreven heb samengevat in een elfje:
    verlangen
    vrij zijn
    mijn hart volgen
    levenskracht voluit laten stromen
    moeiteloos

  18. Marieke

    Dagboekfragment.
    De zin: ‘Ontwikkeling’ vind ik het mooiste, meest basale en meest sprankelende woord voor wat leven is.
    Stilstaan is soms wel nodig…

  19. Alice Volkers

    “Een enkele keer kunnen de oranjegele stralen van de ondergaande zon onder een wolkeloze hemel je een moment van zo’n schoonheid schenken,dat je er sprakeloos van bent en er als verlamd naar staat te kijken”.(voorwoord bij Eckhart’s Tolle “De kracht van het nu”)
    Dagboek fragment:Het was alsof de schepping de adem inhield bij de zonsondergang over het Slotermeer.

  20. Mieke

    Heerlijke inspiratie door deze opdracht!!!

    De eerste zin van De Toverberg van Thomas Mann: In het hartje van de zomer reisde er een eenvoudig jongmens van zijn vaderstad Hamburg naar Davos-Platz in het Graubuendiger land.
    Ik koos een verhaalvorm. Het begint zo:
    Als het over een reisje gaat als opmaat voor een belangrijke wending in iemands leven…zeg maar in mijn leven, dan denk ik aan die zondagmiddag op een leeg Limburgs perron.
    (…..) en zo begon op dat moment en op die plaats een van de allerwonderlijkste relaties ooit op deze aardbol gesignaleerd tussen een jonge eenvoudige man uit Zaïre en een oudere vrouw uit Drenthe.

  21. Ellen

    Fragment uit de eerste zinnen uit het boek ” meisje met negen pruiken”.
    Van Sophie van der Stap.
    ‘ -dat het voor buitenstaanders haast onmogelijk is om zich in de rol
    van de binnenstaander te verplaatsen, om zich in mij te verplaatsen.
    In mij als kankerpatiënte ….

    Mijn dagboekfragment heb ik vertaald in een Haiku

    Ik sluip naar binnen
    wie ziet écht mijn mooie ik?
    buiten wil ik zijn.

  22. Jikke

    Francoise Sagan: Bonjour trístesse.
    “Ik aarzel, om het onbekende gevoel, waarvan de tederheid en de verveling mij vervolgen, de naam, de mooie, diepe naam van ‘droefheid’ te geven.”
    Ik lees de opdracht terwijl ik in de huiskamer zit. De boeken die daar in de kast staan, zijn de boeken van mijn man, een heuse literatuur liefhebber! Misschien moet ik deze opdracht ook eens in mijn werkkamer doen, waar mijn (studie + kunst) boeken staan.
    Gewoon doorgeschreven op de zin.
    Fragment: Het lijkt alsof ik zwem. Het lijkt alsof ik gedragen word. Het lijkt alsof ik voor het eerst van mijn leven zweef. Mijn voeten 10 centimeter boven de aarde, mijn hoofd in de wolken. Verveling is wat ik zou verwachten, en omdat ik mee beweeg in Teder, oefenend in Droef Zijn, verveel ik me niet. Verveel ik me verrassend helemaal niet!

  23. Ineke Karman

    Vreemd is dat, als je eindelijk tot een belangrijke conclusie komt, vooral een conclusie die je het grootste deel van je leven hebt willen vermijden, kan dat op de gekste plaatsen gebeuren.

    Bovenstaand zin is de eerste regel uit het boek van Tommy Tenney eigentijdse versie gebaseerd op het Bijbelverhaal van Ruth en Naomi

    Vandaag is dat gebeurt, en wel in mijn bed. Waarbij ik bij het wakker worden het gevoel kreeg dat ik eindelijk mijn verhaal op papier wilde zetten.
    Niet zomaar een verhaal, maar een stukje van mijn eigen leven.
    Als kind wilde ik al schrijfster worden.
    Rond mijn 15e begon ik met het schrijven van dagboeken, deed niets liever dan wegdromen in mijn fantasieën, of de werkelijkheid neerpennen, waar ik van genoot. Het stond dan vast en niemand kon me dit meer afnemen.
    Later toen ik de vijfendertig gepasseerd was, begon ik met het schrijven van poppenkast verhalen, maakte zelf de poppen en trok door mijn provincie om kinderen kennis te laten maken met gedachten, illusies en belevenissen om hen ieder een eigen beleving te geven van hetgeen wat ik ten tonele bracht.
    Ik stelde me voor, dat ieder kind deze voorstelling op zijn eigen manier beleefde en voor zichzelf een figuur uitzocht en dromen om als die figuur te mogen zijn, die hem of haar zo aansprak in het verhaal.

    Rond mijn 50e begon ik met het schrijven van gedichten.
    Ik kon mijn gedachten, emoties er in kwijt in een tijd van depressies die mijn leven in die tijd beheersten.
    Ik was al een aantal jaren met het geloof bezig en vond er rust in.
    Soms verdreef depressie deze rust en was er de drang om te schrijven.
    Ik begon te schrijven en binnen no time vloeide het volgende gedicht uit mijn brein en pen.
    Wat in 2005 in een bundel is gepubliceerd. (ik wil het hieronder met jullie delen)

    De winter voorbij naar Hooglied 2:10-12a

    De bloem die jij zo graag wilt zien,
    was bezig zich te openen.
    Het voorjaar kwam er aan,
    de zon en bovendien,
    haar Meester uit wie zij was ontsproten,
    deden haar stevig op haar stengel staan.
    Maar wind en regen overgoten haar,
    zodat zij zich weer sloot.
    En even moest zij vrezen voor de dood.
    Toen voelde ze haar wortels diep in de aard verzonken.
    Het voedsel wat naar boven kwam,
    heeft ze in zich opgedronken.
    Haar Schepper zag haar levensdrang,
    Hij bracht haar weer tot leven.
    Als een roos in de woestijn, wil ik jou laten bloeien.
    Zo sprak Hij teder tot haar hart.
    En als de tijd gekomen is van snoeien en van groeien.
    Zal jij van vreugde bloeien.
    Het zaad zal over velden waaien,
    de bloemen zullen zich ontkelken.
    Want wat ik eens gezaaid heb zal nimmermeer verwelken!

    Daarna was het een tijdje stil, de onrust, zorgen, het niet kunnen creëren van ruimte ontnam me de vrijheid van geest om door te gaan. Via deze schrijf inspiratie tiendaagse krijg ik weer hoop om op te pakken wat ik eens had opgegeven.

  24. Marianne

    Begin zin uit het boek
    Als god knipoogt moet je wel omhooggevallen kijken

    1ste zin :Op het pad dat we allemaal lopen in ons leven, stuiten we gaandeweg op ideeën die ons voorkomen als belanrijk
    Fragment uit eigen tekst
    Rust zittend aan tafel,gewoon de rust de zon de stilte
    Mijn hoofd wordt langzaam leeg,zo leeg dat er haast geen woorden meer zijn

    Marianne ♡♡♡♡♡♡

  25. Natascha Bruti

    ‘ Grote avonturen beginnen vaak met kleine onopvallende voorvallen, bijvoorbeeld het rinkelen van een telefoon.’

    Ik sprintte een kwartier en koos de volgende fragmenten
    vriend of vriendin
    stroomsnelheid
    geboorte
    flarden gedachten

    Daar ga ik nu een elfje van schrijven

    geboorte
    flarden gedachten
    binnenin op stroomsnelheid
    soms vriend of vriendin
    geboortegolf

  26. Yvonne van Leeuwen

    Ik heb een dagboekfragment.

    Mijn eerste zin klmt uit het boekje Johannes van Heinz Korner.
    En luid: Toen ik vanmorgen mijn ogen opendeed, wist ik dat de dag andets zou zijn.

    Een paar zonnen uit mijn dagboekfragment.
    Ik wordt om 9 uur wakker. Héérlijk een vrije dag iedereen is thuis. Wat ga ik doen? Ik ga alvast uit bed, nog niet aankleden. Eerst even de boekhouding en een was. Ik ga wel douchen als ik klaar ben .
    Ik voel dat ik in elkaar gedoken aan tafel zit. In mijn nachthemd nog niet klaar met de boekhouding en ik vind dat ik niet lekker ruik.
    Geirriteerd rij ik naar de winkel. Tot ik onderweg tot de ontdekking kom dat ik het allemaal zelf doe.
    Heerlihk vanavond alleen. Even doen wat ik wil. Echt tijd voor mij.

  27. Sari

    Eerste zin uit De ogen van Elisa (brandilyn Collins): “Ik geloof… dat de almachtige God, Schepper van de wereld en van alles wat daarin is, genoeg van ons houdt om op goddelijke manier tot ons te spreken.”

    Dagboekfragment:
    “Soms heb ik het gevoel dat “iets” me op het juiste moment iets influistert of laat zien, waardoor ik geraakt wordt, het van binnenuit voel gloeien en een inzicht krijg. Inzicht of een ineens helder weten, is dat de stem van God?”

  28. Meta

    Mijn eerste zin:”Vanochtend bij het wakker worden, het was een uur of acht en op het gekwetter van de vogels in de fruitbomen na was er niet veel te horen, moest ik mij tot het uiterste inspannen om erachter te komen of het nu dinsdag, woensdag of donderdag was.”
    Uit ‘Stil de Tijd’ van Joke J. Hermsen

    Vorm: dagboek fragment.

    ….besefte ik mij dat ik hierdoor ook nieuwe mensen heb leren kennen. Dankzij mijn lieve schoonzus en nichtjes met aanhang.
    ….geniet fijn samen met manlief , neerkijkend op jullie prachtige dochters.
    Dag lieve schoonzus en broer, jullie zitten voor altijd in mijn hart.

    – Ik vind het, eerlijk gezegd, moeilijk om stukjes eruit te halen. Wellicht komt dit omdat ik hier (nog) niet aan gewend ben?

    Ik hoop dat jullie allemaal kunnen genieten van deze prachtige dag!

  29. Mettje

    Dagboekfragment
    Zin uit Compassie als sleutel tot geluk: ‘Wanneer was je voor het laatst enkele weken achtereen ontspannen, kalm en tevreden, de vakanties niet meegerekend?’

    Fragmenten:
    – En nog worstel ik.
    – Alles heeft een keerzijde, ook het ideaalplaatje van de ander.
    – echt binnen komen.

  30. Marlene

    “Verder word ik gedreven, een onbekend land in.”
    Merkstenen, Dag Hammarskjold

    Over al mijn bekende grenzen heen, in niemandsland. Ik weet niet wie ik hier ben, ik ben verstoken van alles wat mij bekend is. Zoekende, blindelings, zoekende naar iets vertrouwds waar ik op kan bouwen. Durven vertrouwen op mezelf….

  31. Kitty

    “Stap voor stap Tui Na is een uitvoerige, praktijkgerichte kennismaking met deze oude, in tradities gewortelde vorm van massage en manipulatie”, Maria Mercati.
    Vorm: dagboekfragment
    Oude in tradities gewortelde vorm. Voor mijzelf?, nee, voor de ander. De stem van mijn hart heb gevolgd.

  32. Jo

    Mijn zin uit het boek De bekeerlinge van Stefan Hertmans:” Het is vroeg in de ochtend, de eerste zonnestralen komen net boven de heuvelkam uit.”
    Ik heb lang niet op deze manier geschreven en merk dat ik echt ‘ in conditie’ moet komen, na 12 minuten stop ik. Fragmenten die ik onderstreep: in het bos kan het allemaal, leeg starten kan niet meer.
    Mijn voornemen is om morgen te schrijven voordat ik andere dingen heb gedaan en gesprekken heb gevoerd.

    Eerst een fijne zonnige dag voor iedereen.

  33. Agnes

    Het is een zonnige dag. De eerste zin uit: LEEF! Van Laura Maaskant.

    Delen uit mijn dagboekfragment:
    De ochtend is halverwege…
    … mijn afscheid…
    Waarom zit het me dwars?
    Ik heb even geen idee.

  34. Monica

    Een verhaal:
    “Ze woonde met een kudde honden en katten op een haveloze boerderij in een uithoek van de polder.” (Nico ter Linden: Kostgangers)
    Er was maar één verlangen overgebleven: stilte, naar binnen keren. […]
    In de stilte kwam de Liefde bovendrijven. […] Bescheen haar,verlichtte haar, vulde de ruimte om haar heen […].
    De duisternis was slechts een illusie, een vergissing geweest.

  35. Hanneke

    ‘Goede voornemens, wie heeft ze niet…’ uit ‘Aan stille wateren’ door A.F. Troost.
    Ik schrijf in mijn dagboek: Waarmee ben ik nu bezig? Wat is het doel? Hoe kan ik dat bereiken?
    Stukje voor stukje…. ‘Je doet dingen door ze te doen.’

  36. Hannie

    Anna liep de tuin in en keek achterom.
    Uit: Judith Koelemeijer: Anna Boom

    Ik ben meer iemand van beschouwend proza: een waarnemer die zijn waarnemingen probeert te duiden, zodat er iedere keer weer een coherent wereldbeeld ontstaat.

  37. Louis

    Mijn beginzin: “Dit was niet zoals ik me de dag voorgesteld had”. (Mirabai Starr – Caravan of no despair)
    Een fragment uit het verhaal:
    Ik was terug, een tijdreis van een kleine halve eeuw. Realiseerde me hoe emoties nog vers en rauw dicht onder de oppervlakte voortleven. Ze lijken niet te zijn verouderd, laat staan verjaard: “Ik wil ze zien, ik ben benieuwd hoe het met hen is, hoe het komt dat Eline zo onverwacht gestorven is”.

  38. Afke

    ‘ Ik sla de balkondeuren open en zet de luiken vast’ uit Brak Land van Margreet Meijer
    Vorm: dagboekfragment
    Gemarkeerd : verlangen naar retraite, eenvoud, vruchtbaar schrijven
    de ‘ ik” stapt naar buiten…ik stap naar buiten

  39. Pauline

    “Wie van ons volwassenen kent ze niet, de stormen van het leven, die ons onaangekondigd treffen en ons door elkaar schudden”.
    Kind en familielot, Ingrid Dykstra

    Dagboekfragmenten: Het is nu tijd om de blik naar voren te richten… Wat staat mij nog te doen? …Verstillen en mijn ware ik gaan ervaren… Hoe mooi ziet het leven er dan uit…Alles is goed!

  40. Annemarie

    Als ik in de spiegel kijk ,zie ik mijn gezicht.

    Hij komt uit het boek: “De wereld in een kiezelsteen” ( Een filosofische ontdekkingsreis in de jeugdliteratuur van Ingeborg Hendriks)

    Dan denk ik na.
    Een steen heeft vaak een verhaal.
    Hij lag ergens.
    Soms verandert een gevoel.
    Op een pad heeft het zijn eigen plek en maakt weer andere dingen mee.

    Een zonnige dag, Annemarie

  41. Lidi

    De zin die ik koos uit ; De natuur in met Natuurmonumenten.
    We staan er niet zo vaak bij stil, maar wij kunnen niet zonder natuur

    In verhaal vorm geschreven.

    Enkele fragmenten;

    Zo natuurlijk, zo gewoon,
    zo gewoon natuurlijk
    en toch zo uitzonderlijk speciaal!!!

    en
    Niets is vanzelfsprekend en toch…
    de natuur spreekt voor zich……luister naar haar wijsheid…..
    ook jouw natuur.

    Een mooie dag!! Lidi

  42. Lia

    Dagboekfragment.

    “Onder ‘t net en vlot gesprek, dat mijn hoofd, met bruine hoed, met de gastheer voeren moet, denkt mijn hele ziel: verrek!
    uit: M. Vasalis, verzamelde gedichten.

    …En dan denkt de ziel: verrek, ik doe het, ik leef die ik geacht word te zijn in deze incarnatie, die het licht heeft gezien op 4 juni 1947.

  43. Anneke S

    Eerste zin uit het boek de Helende REIS van Brandon Bays.
    “Dit is een boek over vrijheid, vrijheid het leven te leiden waar je altijd al van droomde.
    Een paar zinnen uit mijn dagboekfragment.
    VRIJHEID is een leerproces.
    Ont-moeten het niet- moeten.
    Ik kan steeds meer mezelf zijn, innerlijk en uiterlijk.
    Ik geniet enorm van de vrijheid van het niet moeten maar zijn!

    1. Marianne

      “Loubna, liefste, niets heeft nog smaak, niets heeft nog zin”- uit Een jihad van liefde.
      Hierna ben ik gewoon gaan schrijven – heerlijk om het schrijven weer op te pakken. Het was een overdenking van omgaan met verdriet, hoe ik dat deed in het verleden en hoe ik er nu in sta. Wat een wereld van verschil!
      (Maar tegelijkertijd realiseer ik me terdege dat het verlies niet in verhouding is met was deze man en vele met hem moet doorstaan door terroristische daden. )

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *