Op weg naar het vliegveld
Søren interviewt me over mijn ervaringen tijdens mijn retraite (“devotional stay” van ruim 6 weken) in Mallorca. We rijden via verlaten snelwegen naar de luchthaven. Ik zit achterin de auto, want door de Corona-crisis, mocht ik, volgende de regels in Spanje, niet naast de bestuurder zitten.
Het verlangen van mijn hart is mijn gebed
De stroom van inspiratie die ik nu voel is krachtig en kleurrijk. Ik had geen enkel plan toen ik zondagavond laat thuis kwam. Iedere keer wanneer de vraag bij me opkwam “Mijn sabbatical is ten einde, wat zal ik nu gaan doen?” kwam alleen de gedachte: “Ik wil graag datgene doen wat mij zo inspireert! Daar wil ik me op richten!”
Zonder hard werken of puzzelen kwam na 3 dagen het idee om “Wonderbaarlijk Schrijven” te willen delen tijdens de Paasdagen. Het programma heb ik steeds één dag vooruit gemaakt, zonder te weten hoe de volgende dag er precies uit zou zien. En tot mijn grote verwondering kwamen binnen 3 dagen meer dan 300 mensen op mijn uitnodiging af en hebben we samen een geweldige tijd gehad.
Het enige dat ik hoefde te doen was het verlangen van mijn hart te erkennen, te eren en werkelijk behulpzaam willen zijn, de rest volgt op wonderbaarlijke wijze onder leiding van Spirit.
Binnenkort start ik met een vervolg op deze 3-daagse. Ik voel me dankbaar en blij en verwonderd dat alles zich zo prachtig ontvouwt!
Lieve Christine,
Wat was je vol van je retraite en enthousiast over wat je hebt meegemaakt.
Ik heb het gevoel dat je nu “eindelijk thuis’ bent.
Liefs, Marieke
Dat voelt inderdaad zo, Marieke. Het is zacht en ruim in mij – heel wonderbaarlijk…
Lieve Christine,
Wat een mooi interview. Wat krijg je goed de kans om zelf te vertellen wat je te vertellen hebt, je wordt alleen aangemoedigd door hier en daar een vraag. Dat is heel fijn.
Ik begrijp dat we in het westen een strijd kennen tussen het laten gaan, je overgeven, laten gebeuren etc. en het regelen waar we aan gewend zijn.
Jij hebt een website die klinkt als een klok, je cursussen kloppen, alles is goed geregeld, dat is een kant van jezelf die handig is. En wenselijk, als je er en rommeltje van maakte was je snel je cliënten kwijt.
Maar zelf in de hand houden of je overgeven is niet zo’n contrast als het lijkt, en dat komt naar voren in je interview, daar heb je elementen van ontdekt tijdens je verblijf in Mallorca. Daar wist je al heel wat van, zoals je ziet in je cursussen en boeken.
Je bent bij uitstek iemand die goed vindt wat je denkt, je mag opschrijven wat er in je opkomt, geen innerlijke criticus.
Wat je nu ervaart gaat veel verder dan toestemming, het is een vorm van samensmelten in jezelf met datgene wat jij bent, als het gaat om alles wat je toekomt, alles wat is, alles wat voor jou is, als jij dat wilt.
Heel mooi.
Groetjes, Linda Brandse
Daar zeg je het helder, Linda.
Het reikt verder dan toestemming, het voelt als vrijheid!
Wat een prachtige samenvatting van je verblijf, Christine, ik ben diep geroerd dat je dat met ons wilt delen.
Lieve groet, Marian
Dank je Marian, het is zo fijn om het af en toe terug te zien – dan voel ik het wéér helemaal!
Lieve Christine,
Wat mij raakt in wat je hierboven schrijft is de zin: “Het enige dat ik hoefde te doen was het verlangen van mijn hart te erkennen, te eren en werkelijk behulpzaam willen zijn, de rest volgt op wonderbaarlijke wijze onder leiding van Spirit”.
Ik voel dat deze zin een belangrijke boodschap, aanmoediging voor mij heeft. Dank je wel!
Hi Anna, het is vaak de eenvoud die moeilijk te geloven is 😉
Prachtige weergave van de Cursus in Wonderen , Christine! Wij zijn een onderdeel van deze ‘ wonderwereld’ en mogen ons verwonderen. Leven vanuit Liefde, vanuit de bron, waarbij het is zoals het is….Dank voor dit mooie interview!
Ja, mooi. Ons verwonderen is een keuze! Net als elkaar beminnen een keuze is. En vertrouwen hebben als het nog niet duidelijk is, ook dat is een keuze. Langzamerhand dringt het tot me door: Het komt iedere keer terug bij een keuze: mijn keuze – wil ik geluk of gelijk hebben?
Dank je wel! Prachtig hoe de zonnestralen zichtbaar werden op moment dat je het woord Freedom uitsprak.
Ja, wat een mooi symbool is dat!
Een cadeau dat ik dagen later thuis heb uitgepakt