Schrijven voor je leven – een nieuw project
Bijna 5 jaar geleden vertelde de chirurg me dat ik borstkanker had. En ik heb geluk gehad, want met een operatie, bestraling, medicatie en heel veel liefde van familie, vrienden, opdrachtgevers en ontelbaar veel cursisten, ben ik er heel goed doorheen gekomen.
Kanker als reisgenoot
Ik schrijf graag met mensen die ook kanker als reisgenoot op hun weg hebben ontmoet en dit aan den lijve of heel dichtbij (hebben) ervaren. Schrijven heeft behalve een creatieve en expressieve kant ook een helend karakter: mits het met aandacht en duidelijke structuur wordt aangeboden. En het is echt waar: iedereen kan leren op deze manier te schrijven en zelf ervaren hoe helend het is om schrijvend stil te staan bij wat je is overkomen, hoe die ervaring je leven heeft gekleurd en wat deze onuitgenodigde reisgenoot jouw heeft gebracht.
Schrijfprogramma voor mensen met kanker
Sinds een paar jaar werk ik samen met stichting Kanker in Beeld. In maart 2017 was er de eerste landelijke dag “Schrijven voor je leven” met meer dan 30 deelnemers uit het hele land. Samen met de stichting werk ik aan een format voor een schrijfprogramma voor mensen met kanker, dat gegeven kan worden door getrainde begeleiders in de inloophuizen in heel Nederland. Het is een prachtig project dat me blijft inspireren.
Mijn zoon is overleden aan Acute Leukemie. Voor het verwerken zou ik graag het verhaal op willen schrijven.
Maar ik heb geen idee of ik dit kan en hoe te beginnen. Het was een hele verdrietige maar ook een hele mooie tijd vol liefde. En zo heeft hij het zelf ook ervaren. Ook ben ik er van overtuigd dat het leven na de dood niet stopt. Hoezeer ik hem ook mis is dat een grote troost.
Heb je advies voor mij ?
Dag Yvonne,
Ja, ik kan me goed voorstellend dat het lastig is om te weten hoe en waar je kunt beginnen als de emoties zo sterk zijn en het verlies zo groot.
Rouwen doen we allemaal op onze eigen manier en schrijven over het verlies en hoe we er mee omgaan is alleen behulpzaam als de manier aansluit bij jouw behoefte. Daarom kan ik op basis van de informatie die je me nu geeft niet zo goed antwoorden als ik zou willen.
Wat ik wel kan aanraden is om kleine teksten te schrijven. Schrijf om te beginnen niet meer dan 5 of 10 minuten per keer. Probeer heel eerlijk te zijn in wat je schrijft en zorg er voor dat het dagboek een veilige plek voor je is, door het in eerste instantie alleen voor je zelf te schrijven en het niet aan anderen te laten lezen. Na het schrijven lees je de tekst hardop aan jezelf voor, ruim je jouw dagboek op en ga je iets heel anders doen, het liefst iets dat je ontspant en even afleidt. Rouwen is hard werken en vraagt om een zachte en liefdevolle aanpak.
Als dit antwoord onvoldoende voor je is, kun je me altijd mailen en dan maken we een afspraak voor een telefonisch gesprek.
Ik wens je alle goeds toe!
Dag Christine,
In inloophuis Carma te Naaldwijk verzorg ik schrijfcursussen.
Mijn ervaring is dat mensen soms wegblijven omdat het ‘schrijven over’ te confronterend is . Een handreiking of format is erg welkom.
Ik blijf graag op de hoogte.
vriendelijke groet,
Annette Koedood
Annette, Ik denk dat je na de gecertificeerde training “Luisteren naar je pen”, die je binnenkort gaat volgen ook heel veel handvatten zult hebben. En…ik denk dat ik een training ga maken van een paar dagen speciaal voor begeleiders van schrijfgroepen voor deze doelgroep. Ikhoud je op de hoogte!
Dag Christine,
Ik schrijf in Arnhem in het inloophuis voor mensen die met kanker te maken hebben.
Het Toon Hermanshuis. Als ik mee kan werken aan je project doe ik dit graag.
Magda
Fijn om dit bericht van je te ontvangen. Ik ga contact met je opnemen als ik zover ben.