de dagen veel te lang. Aan het begin van de middag is al mijn energie voor de dag en avond al opgebruikt. Ik verzet me nog steeds tegen dit trage ritme én ik weet ook dat dit zinloos is. Daarom heb ik besloten om mee te bewegen i.p.v. er tegen in te gaan. Ik ga me in de weken tussen Pasen en Pinksteren echt terugtrekken. Dit keer niet in een eeuwenoude abdij of sfeervol klooster, maar in mijn eigen huis.
Ik ben me nu aan het voorbereiden om op de donderdag voor Pasen te kunnen beginnen met mijn thuisretraite. Ik heb niet alle afspraken in mijn agenda geschrapt, maar kijk wel kritisch naar wat echt nodig is en wat misschien een paar weken kan wachten. Ik ben mijn werkruimte aan het opruimen, zodat er geen stapels meer op het bureau liggen te wachten. Ik buig me over een persoonlijke dagorde die me structuur en vrijheid geeft om diep te luisteren naar mijn ziel en respectvol te zijn naar mijn lichaam. Zo zal ik iedere dag veel tijd in stilte doorbrengen, maar ook wandelingen met Grino maken door de ontluikende natuur in de duinen. De computer zet ik maar twee per week aan om email te beantwoorden en mijn weblog en Facebook aan te vullen.
Het fundament in deze retraite is mijn dagboek, ongeacht of ik me nu geïnspireerd voel of niet, wil ik er tijdens deze retraite elke dag in schrijven. Al jaren leer ik cursisten dat zij het schrijfproces echt kunnen vertrouwen ook in tijden van onrust, onmacht, chaos en veranderingen. Het is tijd dat ik naar dit oprechte advies luister. Het is tijd om terug te keren naar mijn eigen basis.
Lieve Christine,de dagen duren te lang,wat herkenbaar ook voor mijzelf, ook je situatie, het elkaar terug vinden via internet, en dan ook ontdekken dat we lotgenoten zijn- heel veel sterkte met alles, liefs van Annelies
Wat wonderlijk, geen toeval! Donderdag voor pasen, las ik jou artikel in de Happinez (op toilet). Ik was gelijk geinspireerd, het schrijven ken ik. Het raakte in mij een behoefte mezelf terug te trekken, ruimte te maken voor alles wat in mij leeft. Gelijk ging ik aan de slag, voelde eigenlijk gelijk het naar binnen gaan. Het doet me goed, in tijden van onrust om heen. Gewoon thuis! Nu lees ik op je site dat ook jij thuis een retraite aangaat. Ik wens je een goede tijd! Bedankt voor je inspiratie! Lieve groet, Janine
Beste Christine,
Dank je wel voor jouw openheid in jouw schrijven.
Gedeeltelijk vind ik veel herkenning.
Voor mij is balanceren het toverwoord.
De gulden middenweg. Niet te veel in mezelf, niet te veel bij anderen. Niet te veel naar buiten, niet te veel naar binnen. Niet te actief, niet te passief. enz enz
En dan ook nog 'ns alles op het juiste moment met de juiste hoeveelheid.
Daarnaast óók nog 'ns wat betreft de delen in mezelf het midden blijven vinden: op fysiek vlak niet te veel ego voor mezelf, niet alles voor de ander. Dit ook op energetisch, emotioneel, rationeel, enz vlak; Een hele puzzle.
Door meditatie, veel alleen zijn en b.v. schrijven kan ik mijn diepste kern om raad vragen. En dankzij deze kan ik vaak betere keuzes maken.
Voor mij een levenskunst, wat voor mij misschein wel levens zal duren eer ik het een beetje 'onder de knie' heb.
Ik wil je prettige Paasdagen wensen in deze roerige tijd.
Alle goeds.
groetjes,
Sylvia.
Probeer het echt, wat je ons geleerd hebt is nu belangrijk voor jezelf. Neem de tijd. Wij kunnen wachten. Rust en stilte om je heen en van binnen dat is wat je mij geleerd hebt. Sterkte met je be-slissing en reageer alleen maar als je er weer aan toe bent. Je leeft nu en nu ben Jij belangrijk. fijne dagen met pasen.
Dank je hartelijk voor je veelomvattende schrijfcursus. Het was een leidraad door deze lastige tijd.
Je voornemen snap ik volkomen. Rustige, en vredige dagen toegewenst.
Beste Christine,
Dank je wel voor het delen van de weg die je bewandelt. Moedig om je in al je kwetsbaarheid te laten zien. En ook inspirerend. Zo heb ik door deze blog ook weer eens mijn eigen dagorde nader bekeken en stil gestaan bij wat er voor mij echt toe doet.
Ik wens je een goede en helende tijd toe waarin alles er mag zijn.
Hartelijke groet,
Pauline
Christine, een mooi idee om het zo te gaan doen. Hoe lastig ook om het te accepteren, vechten tegen vermoeidheid helpt je niet. Luister goed naar je lichaam en probeer te doen wat kan. Dan volgt ook acceptatie. In ieder geval vaker dan eerst, is mijn ervaring.
LIeve Christine,
Meegaan in de stroom, laten drijven, even niets hoeven zeggen, ruimte en stilte, opletten en zien .Tijd voor liefdevolle aandacht, waarin het wonder kan gebeuren, waarin tekenen zichtbaar worden, en dan opschrijven, maar zelfs dat hoeft niet.
Je hebt al zoveel gegeven, je mag nu met je armen wijd ontvangen.
Dit alles is je van harte gegund, Catharine
Lieve Christine
Eerder stuurde ik je een berichtje over meegaan in de beweging en de stilte ingaan. Ik realiseer me dat het zo makkelijk lijkt om dat tegen je te zeggen want hoe doe je dat dan en het is ook maar een kant van de medaille Ik zit in een zelfde proces Dus volledigheidshalve dan ook maar de rest Want de andere kant is dat je je bijna op je knieen gedwongen voelt om je over te geven Om alle ideeen, die je had over hoe je leven er verder uit zou gaan zien, op te geven Zelfs de gedachte, dat als je je overgeeft er weer iets goeds uit voort zal komen , los te laten Soms zou ik wel willen gillen omdat niets meer zeker is, er is nergens meer enig houvast. Zelfs het waartoe is niet meer duidelijk
Ze zullen daarboven toch niet willen dat ik….
Ik voel zo'n enorme weerstand maar weet ook dat het geen enkele zin heeft om waar dan ook tegenin te gaan.
Dus wat over blijft is meebewegen. In stilte.
Warme omhelzing van Annametta
Lieve Christine, je eigen wijsheid mag er nu volledig voor jezelf zijn. Ik gun je dit van harte. Ik raad je het boekje aan van Cily Zengerink, Alleen Jezelf Zijn. Het boekje heeft als thema: van alleen zijn naar al-een(1)-zijn. Geniet van alles wat je tegenkomt! Warme groet, Anna
Hallo Christine, bevind me ook in een zware tijd, waar door de mooie momenten bedekt worden, door zovele gedachten en somberheid. Vaak wil ik beginnen aan een dagboek, heb er de moed niet voor! Mede door jouw intiatief om een dagboek bij te houden, gaf het mij een klik..Moge deze retraite je rust geven, met mooie hartsmomenten. Een zielsgroet.met een lenteboeket .veel sterkte en blij je blog volgen.Monik.
Beste Christine,
Wat lijkt het mij een schone zaak om in je eigen huis, in je eigen binnenwereld, voordat Pasen jubelend er opnieuw zal zijn, bij je zelf thuis te mogen komen.
Het lijkt me een hele kunst om niet door allerlei dingetjes van alle dag verstrooid te worden.
Gezegende dagen gewenst.
Alphons
Beste Christine,
Wat een mooi voornemen. Ik hoop dat het je brengt wat je zoekt.
Lieve moedige Christine,
ik wens je een warm onthaal wanneer je thuiskomt bij jezelf. Vertrouw er maar op, weet dat er op je gewacht wordt.
Liefs,
Anja
Lieve Cristine,
Wat vragen we altijd veel van ons zelf! Vaak veel meer dan van anderen. Anderen zijn we veel eerder geneigd de bank op te sturen. Voetjes omhoog, lekker dekentje, kopje thee, heerlijk boek om je in te verliezen.
Je bent door heel wat heen gegaan, zowel lichamelijk als geestelijk. Gun jezelf de tijd om te zijn, om te helen. Daar staat geen geschreven tijd voor. Iedereen is anders.
Schrijf als je zin hebt. Loop in de duinen met Grino als je energie hebt. Zit in de zon. De zon van de liefde voor jezelf. Je bent lief.
Ben je moe, laat het toe. Je hoeft niet altijd alles te delen. Je kunt ook gewoon jezelf vrij geven en even helemaal niets hoeven. Alleen genieten. Alleen dingen doen waar je blij van wordt. Speel, luister naar het kind in jezelf.
Zo'n onderdompeling van alles mogen en niets moeten, weet ik uit ervaring, werkt wonderen.
Heel veel liefs en licht, Warm helend licht wat je omarmt.
Je bent in mijn gedachte
Maudy
Voor Christine, nu de 40 dagen van inkeer en verstilling bijna voorbij zijn, wens je alvast 50 goede dagen van openheid en ontvankelijkheid toe: Dat het een nieuw begin mag zijn, waarbij in de stilte van je hart woorden ontluiken, die spreken van liefde en hoop, van moed en kracht. Laat het ritme van de klanken je inspireren tot overgave en het vertrouwen, dat alles goed is zoals het is!
Bijna 3 jaar blog ik onder het motto: Tevreden zijn … oefen tot het spontaan gaat. (http://www.bloggen.be/tevredenzijn)
Van de eerste 60 stukjes maakte ik een BOEKje met overdenkingen en oefeningen. Als je écht elke dag 1 oefening doet, voelt het leven na een maand écht anders!
Wie belangstelling heeft kan de PDF vragen via het blog. GRATIS!
omdat het bijna lente is.
Lieve Christine – ik heb me er zeer op verheugd je te ontmoeten op 6 april, maar het mag niet zo zijn. Ik wens je alle goeds.
Jij hebt ons inspiratie gegeven – ik hoop dat onze gedachten je goed doen op je pad.
Christine,een waardevolle retraite toegewenst in je eigen huis .
Met een warme groet van Cadja.
Dag Christine,
Ik wens jou een heel goede tijd toe – met de ruimte en de nodige tijd voor de ontluikende knopen – net zoals de natuur, die vol geduld naar het licht en de warmte toeleeft zonder de zwarte en kou van nu te ontkennen.
Met hartelijke groeten!
Dag Christine,
Ik wens je veel Liefde, Licht en Kracht toe!
Dag Christine,
Wat tref je het met een partner die met je meedenkt en meewerkt hierin! Zo'n besluit maak je samen als het in je eigen huis plaatsvindt, vermoed ik. Fantastisch. Een goede retraite gewenst. Lieve groet
Ik vind het moedig van je om bewust ervoor te kiezen mee te bewegen met wat er is en de stilte op te zoeken om te kunnen horen wat deze beweging je vol liefde wil zeggen
Hadewijch beschreef het zo:
"Sint dat mi die heilicheit Gods swighen dede, sint hebic vele ghehoert. Ende hier omme swigh-ic sachte"
Sinds de heiligheid van God mij het zwijgen oplegde, sindsdien heb ik veel gehoord en deed ik er het zwijgen toe
Niet dat ik zot of zinneloos was ,maar omdat ik begrepen had dat ik eerst moest leren zwijgen om de woorden te kunnen vinden, dat ik eerst moest leren stil zijn voor ik die stem weer zou horen " Ende hier omme swigh-ic sachte"
Lieve Christine ik wens je stille vrede.
Lieve Christine, je besluit raakt me diep. Moedig. Ik wens je veel stilte opdat je je je ziel hoort spreken en van daaruit weer door kunt op jouw pad. Harte groet, in verbondenheid, Lia.
Hallo Lia Boesten
Graag zou ik willen weten hoe het met u gaat.
Vriendelijke groet.
Alexandra Elmensdorp
hoi christine, mooi geschreven echt puur zoals je het voelt, het geeft niet dat er een tijd is aangebroken dat het allemaal niet meer zo snel gaat het kan ook bijna niet anders na wat je geest en lichaam hebben door staan. Het is moeilijk om je over te geven aan het ritme van je lichaam terwijl je geest zoveel meer wil en moet! Geniet van de zon vandaag want die is er nog steeds veel te weinig de laaste tijd. groeten en succes Hedi
Moge deze retraite je geven waar je behoefte aan hebt……
Lieve Christine, wat ben je toch een moedige vrouw. Want overgave vraagt veel meer dan doorgaan. Ik blijf je met bewondering volgen. Veel lieve groeten,
Christianne
Kerst 2012. Beatrix:
Geloof is vertrouwen dat ons leven ZIN heeft die uitstijgt boven het allerdaagse.
Hoop is de overtuiging dat de uitkomst GOED zal zijn, ook al is die niet zichtbaar.
Liefde is de kracht die ons verbindt met elkaar.
Vond ik zo mooi, misschien heb jij er ook iets aan?
Denk aan je, geweldige vrouw!
Lieve groet van…Ceciel
Hoi Christine,
Wat goed zoals je dit doet.
Neem je tijd.
Heel veel sterkte.
Ik denk aan je….
Mooi besluit. Heb het goed met je aller-, allernaasten en jezelf.
Lieve Christine,
Een boek als kameraad op de weg naar jezelf te gaan vind ik het boek -De grote stilte- van Miek Pot. Voor het slapen gaan 1 hoofdstukje…werkt vitaliserend. Wees vooral ook zacht naar jezelf toe in deze zware tijd en verwen je lichaam! Ik hoop dat met het sterker worden van de zon je krachten weer terug zullen komen. een harte groet!
Wat een bijzonder besluit.. liefdevolle groet Geeke*
Wat een goed besluit om de discipline in acht te nemen voor een periode van . Leegte dus. Ik herken je gevoel en ben eigenlijk wel een beetje jaloers op je flinke stap. Ik ben zo vaak begonnen en weer gestopt met slechts "de goede voornemens" als resultaat…..Sterkte.
Weer thuiskomen in
eigen je lijf en leden
rust op zielsniveau
Wat een goed besluit. Er zal een last van je afvallen zodra je agenda echt leeg is. Laat die telefoon en die mail maar. Het kan nooit belangrijker zijn dan jijzelf. Geen visite, geen verplichtingen. Je echte vrienden en familie zullen het respecteren. De rest doet er niet toe. Succes en heel veel sterkte.
Hmmm, Chistine, dit geeft me stof tot nadenken…
dank je wel !
Het lichaam is de tempel van je ziel-
En de ziel weet wat goed voor jou is-
Luister zonder enig verzet in overgave-
Het lichaam is de tempel van je ziel-
Vetrouw op de innerlijke wijsheid-
En luister in stilte-
En de ziel weet wat goed voor je is-
Het lichaam is de tempel van je ziel.
Mooi!
Veel inspiratie gewenst.
Ik wens je vele zegeningen in je hoofd, hart en pen. <3