Na 7 kaarten

Vreugdevol

dat is het woord wat bij de eerste week dagelijks kaarten schrijven past. Het is wonderlijk hoe er spontaan een vorm en ritme ontstaat.

Zodra ik een kaart heb geschreven, pak ik een volgende kaart uit de stapel en zet hem in een standaard op mijn werktafel. Af en toe kijk ik er naar en ik vraag me af voor wie deze kaart bedoeld is. Soms weet ik het onmiddellijk, maar het gebeurt ook dat ik het weet als ik de kaart oppak om te gaan beschrijven. Waar ik vooral van geniet is het gevoel uit te reiken en verbinding te maken met de ontvanger van iedere kaart.

Wanneer ik de kaart heb geschreven maak ik er een foto van en bewaar die op mijn telefoon in een album. Geen idee wat ik daar ooit mee ga doen, maar het leek me een goed idee. Ik fotografeer alleen de kant die ik heb beschreven.

Ik schrijf echt iedere dag een kaart, ook als de post pas een dag of twee later door TNT wordt opgehaald.  Met Grino loop ik dagelijks naar de brievenbus en een paar keer ben ik nog gauw op de fiets gestapt om de lichting nog net te halen 😉

Heel bijzonder begin

Het begon allemaal wel op een hele bijzondere manier. De eerste kaart had ik aan Anky, mijn lieve schrijfvriendin, geschreven. Ik had de kaart net buiten Alkmaar gepost, ongeveer 4 km van huis. Het voelde fijn om haar met deze eerste kaart te verrassen en onze vriendschap te vieren, want die is uitgegroeid tot een hartsvriendschap!

De volgende dag liep ik met mijn tweede kaart tussen de middag met Grino naar de brievenbus. Aan het einde van de straat, stak ik over en zag ik op de stoep voor de bakker een afbeelding liggen, die me deed denken aan de kaart die ik aan Anky had gestuurd. Ik pakte de afbeelding op, draaide hem om en zag…het is dezelfde kaart!! Afgestempeld maar niet bezorgd en waarschijnlijk door de postbode verloren. En ik ben het die hem vind! Hoe kan dat nou!! Ik was echt zo verbaasd. Als je dit in een boek leest voelt het al gauw over de top en ongeloofwaardig, maar het is echt zo gegaan!!

Mijn zus zei: “Misschien is de tekst die je aan haar hebt geschreven ook óók voor jou bedoeld.”

En opeens wist ik ook waarom ik het idee kreeg om van alle kaarten een foto te maken!!

Terugkijkend denk ik dat de verwarring is ontstaan door het stickertje dat ik er had opgeplakt. Alles gaat tegenwoordig automatisch en de robot bij TNT had zich vergist, waardoor de kaart niet naar Anky ging, maar werd teruggestuurd naar mijn adres. Of was het geen robot, maar een ware engel, die heel wijs is en precies  weet wat ze deed?

Ik heb de kaart met een post-it erop nóg een keer gepost, dit keer ging de kaart in een envelop 😉
Anky heeft hem goed ontvangen en ik plak in het vervolg geen adresstickertjes er meer op!

Post ontvangen

Ook heb ik al post ontvangen van kaartschrijvers die samen met mij dagelijks een kaart schrijven en versturen. Eerlijk gezegd had ik daar nooit aan gedacht, maar ik geniet er enorm van.

Er doen steeds meer mensen mee.

Zo las ik dat iemand besloten heeft om 1 kaart per week te versturen, een ander heeft de periode van het dagelijkse schrijven verlengd tot 6 maanden – kortom er zijn tal van varianten mogelijk.