Oogst van woorden

De herfst

De herfst is vandaag officieel gearriveerd en met haar komst worden we de komende weken overladen door een oogst van vruchten en zaden, kleuren en geuren. Ik houd intens veel van het najaar, die met haar warme kleuren en aardse geuren me vertelt dat er voor alles een tijd is. Er is een tijd voor zaaien, groeien, bloeien, rijpen en uiteindelijk…oogsten!

 

Het schrijfproces

Het schrijfproces, waar ik zo van ben gaan houden, laat me dit ook zien. De inspiratie is als het zaad dat wacht op een vruchtbare plek in een geploegde akker met volop ruimte om te groeien. De lege pagina in mijn dagboek is als die lege akker waar de woorden invallen als zaad.

Ik schrijf de woorden in de voren, mijn structuur op de pagina, die me helpt dieper te reiken. Ik vertrouw erop dat alleen het gezonde zaad zal ontkiemen en zal oprichten uit de aarde naar de hemel. Zo vul ik de hele akker met al haar voren met mijn letters en woorden.

Pas wanneer ik mijn tekst hardop voorlees, word ik mij bewust van kleine goudklompjes wijsheid en schoonheid, die tussen de regels door schitteren in het licht van de zon én van de maan. Pas dan kan ik voelen wat ik heb geschreven en mijn eigen wijsheid en betekenis oogsten als rijpe vruchten.

 

Zaaien

Na zo’n rijke oogst, groeit mijn verlangen om nog meer inspiratie te zaaien en nog veel meer mensen uit te nodigen dit wonderbaarlijke creatieve proces zelf te ervaren. In de afgelopen zomermaanden heb ik diep geluisterd naar wat er in mij gehoord, verwoord en gedeeld wil worden. Welke beweging maakt mijn ziel?

Deze vraag heb ik steeds opnieuw gesteld en hoe vaker ik dat deed, hoe duidelijker het antwoord kwam. In het plannen van het komende studiejaar heb ik op basis daarvan gekozen om te zaaien in de vorm van:

Het is een vol programma en het is dan ook een hele uitdaging om de balans te behouden tussen geven en nemen, tussen delen en ontvangen. Het is een les die ik met moeite leer, maar gelukkig zie ik wel dat ik stappen maak.

Zo heb ik mezelf een paar maal per maand een stille en lege dag beloofd, alleen, weg van huis, zonder internet, gesprekken en afspraken. De monniken noemen dit een woestijndag. Een mooie naam voor een dag waarop ik me kan laven aan de bron van Stilte en kan schrijven vanuit de leegte.

2 reacties op “Oogst van woorden

  1. Linda

    Lieve Christine, inderdaad, wat een “vol” programma! Zorg dus heel goed voor jezelf en voor je geplande “woestijndag”, ik noem het eerder een “oasedag”, een dag om bij mijn diepe innerlijke bron te komen! Ook ik plan wel eens een stiltedag, maar veel te vaak laat ikzelf er van alles tussen komen, waardoor die dag verschoven wordt en uiteindelijk niet doorgaat! Wees dus waakzaam hé (een bekommernis vanuit mijn kant 😉 )
    Ik voel me verwachtingsvol naar je verdere plannen, voel vanbinnen al iets kriebelen! DANK JE voor zoveel inspiratie, waar zovelen mee verder kunnen! Het opent voor mij een wereld vol mogelijkheden om mijn innerlijke wereld meer te verkennen en ademruimte te geven aan wat er tot leven wil komen!

    1. Christine de Vries Bericht auteur

      Dank je Linda, ik heb mijn stille dagen al gepland in mijn agenda en hoop dat ze stand blijven houden als definitieve afspraak met mezelf!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *