Openhartige brief van Mara

Dank je Mara, voor deze prachtige brief én voor jouw bereidheid om het met ons hier op het blog te delen. Toen ik het las herkende ik jouw ervaring onmiddellijk en ik vermoed vele mensen met mij.

Gedachten die uit het niets lijken te komen en me plots onderuit halen, tenminste zo voelt het op zo’n moment. Het ego of innerlijke criticus heb ik vanuit onzekerheid onbewust zo veel ruimte gegeven, dat het heel overtuigend op onverwachte momenten van zich kan laten horen. Gelukkig kan ik ieder moment opnieuw kiezen om er liefdevol naar te kijken en mijn ZELF te laten spreken, want naar haar wil ik naar luisteren!

Heerlijk om te lezen dat het Wonderbaarlijk Schrijven je geholpen heeft om jouw eigen weg van Liefde te gaan!

Tot schrijfs,
Christine

21 mei 2020

Vanzelfsprekend?

Ik zit op mijn nieuwe elektrische fiets en geniet van de heerlijke frisse avondlucht na een zonnige voorjaarsdag.  Er gloort nog rood aan de horizon, waar de zon net is ondergegaan.  Wat is dit genieten!  Maar dan zijn er opeens gedachten die de harmonie verstoren, gedachten over wat ik de afgelopen dag niet goed heb gedaan of beter had moeten doen.  Nee, ik heb mijn zieke schoonzus niet opgebeld en het grote opruimen waar ik nu eindelijk eens aan moet beginnen heb ik alweer voor me uitgeschoven.  Storende gedachten waarmee ik mezelf onderuit haal.  Maar dan ineens het besef:  ik doe het weer, ik geef het zelfverwijt weer alle ruimte.   Ik ben toch zeker zelf de baas over mijn gedachten?  En in een flits besef ik dat het de vanzelfsprekendheid is die mij parten speelt, de vanzelfsprekendheid om negatief over mezelf te denken, om mezelf onderuit te halen.  Ik ga meteen rechtop zitten op mijn zadel en neem me voor dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met die vanzelfsprekendheid!

Zo`n besef komt niet uit de lucht vallen.  Of toch wel?  Na een mentale worsteling van bijna een half jaar, een rouwperiode nadat een vriendin met wie ik al een mensenleven lang bevriend was de vriendschap heeft opgeschort, heeft mijn vertrouwen in mezelf en een ander een gevoelige deuk opgelopen.  Als er iets was wat m.i. nooit zou kunnen gebeuren dan is het dit wel, deze volkomen onverwachte breuk.  In grote ontreddering kwam ik in een diep gat terecht, een tweede rauwe rouwperiode binnen 7 jaar.  Ik heb op verschillende manieren hulp gezocht, eerst in therapeutische gesprekken.  Ook heb ik een zelfhulpboek doorgewerkt waar bij digitale meditatieteksten werden aangeboden.  En toen deed zich ineens een prachtige gelegenheid voor:  intuïtief schrijven in de vorm van workshops van Christine de Vries,  Wonderbaarlijk schrijven.  Het volgen hiervan had een wonderbaarlijk effect.  Op alle drie de fronten, therapiegesprekken, meditaties en intuïtief schrijven, was er één ding wat er uit sprong, n.l. wat liefde kan doen als er iets geheeld moet worden.  Dankbaar heb ik alles verzameld wat ik over de liefde tegenkwam. Haar stem kwam in verschillende toonaarden tot me.

In het zelfhulpboek:

• “We kunnen moeilijk hanteerbare emoties in een wieg van liefde leggen”.
• “We kunnen heilzame gedachten speciale aandacht geven terwijl we piekergedachten met een innerlijke glimlach kunnen opmerken zonder er energie in te steken”.
• In een meditatie werd gevraagd om je een veilige plek voor te stellen waar je graag vertoeft. En ook te bedenken dat die plek blij is met jouw aanwezigheid.  Een plek die blij is met mij? Is zoiets mogelijk?

Verder:

• In het boek “Na dit leven”, geschreven door een Amerikaanse neuroloog over zijn bijna-dood-ervaring kwam ik deze uitspraak tegen: “Niemand van ons is ooit onbemind.  Iedereen van ons wordt door en door gekend door een Schepper die ons meer koestert dan we kunnen bevatten.” (Eben Alexander)

In de cursus Wonderbaarlijk schrijven deel 1:

• Een lied op Youtube met teksten als:

“Know you are loved”,   weet dat er van je gehouden wordt en  “Beloved child, you are the light of the world,  you are the light, not the pieces of brokeness inside”.   Bij het horen hiervan kwamen de tranen.

In de cursus Wonderbaarlijk schrijven (deel 2)  kon ik mijn dilemma, mijn verdriet, nog eens op een andere manier tegen het licht houden, er op een liefdevolle manier naar kijken.  Of Christine het stappenplan zelf heeft bedacht of ontleend heeft aan A course in miracles, dat weet ik niet (in deel 1 was dat wel het geval).  Haar stappenplan bestaat uit 5 stappen:

1. Het onder woorden brengen van je intentie, je verlangen, of je gebed
2. Expressie, antwoord geven op de vraag:  Is er iets wat mijn vrede verstoort?  Je wordt uitgenodigd daar een gedetailleerde beschrijving van te geven
3. Je vraag. Door deze beschrijving komen tot een vraag, die je dan voorlegt aan Spirit (je kunt het ook God noemen, dat wat deepdown in jou aanwezig is als helende kracht)
4. Spirit schrijft jou een brief, als het mogelijk is geeft ze een antwoord of anders wijst ze je de richting daar naar toe. Je kunt dit eventueel uitbreiden met een dialoog tussen Spirit en jezelf.

Over wat je hebt opgeschreven kan je een cursusgenoot bellen.  Dan vindt er een uitwisseling plaats waarbij alleen geluisterd wordt en geen oordeel wordt uitgesproken.  Voor mij had dit een helend effect.

5. Tenslotte kan je volgen wat je aan antwoorden in jezelf hebt gevonden.  Wat mijn vraag aan Spirit betreft:  de scherven van een verbroken vriendschap heb ik op haar altaar neergelegd.  Wat en of daar iets mee zal gebeuren?  De tijd zal het leren….

Dit stappenplan kan je voor alle mogelijke situaties gebruiken, op momenten dat je zoekt naar een nieuw inzicht wat misschien al ergens deepdown in jezelf verborgen ligt.

Als ik weer eens op mijn fiets wil genieten van een mooie lente- of zomeravond hoop ik alle ruimte om me heen te verbinden met ruimte in mezelf, me één te voelen met het moment , in een meditatief besef van dankbaarheid.  Wie weet wordt dat dan vanzelfsprekender dan wat dan ook.

Mara