Thuiskomst

Nog even wennen

Inmiddels ben ik al bijna een week aan het werk, maar ik moet nog wennen aan het ritme. Mijn hoofd hoort en ziet hoe mijn agenda zich vult, maar mijn hart heeft tijd nodig om te kunnen volgen. Het is net alsof alles trager gaat, ik minder productief ben en minder lang geconcentreerd kan zijn op de wereld buiten mij, maar ik geloof niet dat dit het is. Als ik stil sta en luister hoor ik hoe mijn ziel me zacht aanmoedigt om dit nieuwe ritme te verwelkomen.

Innerlijk commentaar

Af en toe sputter ik tegen, voel ik het oordeel in mezelf sterker worden. Ik hoor mezelf denken: “Ik moet niet zo lanterfanten, meer uren achter de computer, sneller reageren op de mail!”..maar dan herinner ik me weer dat ik al dat commentaar niet hoef te geloven. Ik luister liever naar mijn ziel, die blij is met de rust en de ruimte die er is voor inspiratie en creativiteit.

Weerzien

Ik geniet nog na van mijn reis naar Spanje en het weerzien met Harrie. Na 6 weken was het heerlijk om elkaar weer te zien, verhalen te vertellen over onze reizen die we hebben gemaakt. We hebben samen een paar weken vakantie gehad waarin we niet veel deden, behalve het leven ten volle vieren! We hadden het mooiste weer van de wereld en werden keer op keer verrast met toevalligheden en magische momenten, zoals op een kleine camping waar een paar keer dolfijnen langs kwamen zwemmen en het schouwspel van wolken in de lucht ons ontroerden.

Mijn solo-reis in de camperbus heeft me heel veel gebracht. Ik vond het bij aanvang een groot avontuur en was benieuwd of ik het ook leuk zou vinden om alleen te reizen, want ik hou niet echt van urenlang autorijden. Maar dat is me reuze meegevallen. Het heeft mijn wereld letterlijk en figuurlijk groter gemaakt, grenzen verlegd en mijn zelfvertrouwen gesterkt.

Als ik naar Harrie enthousiast hoor vertellen over zijn solo-fiets-pelgrimage zou zo maar eens kunnen dat ik hem volgend jaar opnieuw ergens in Europa ga ophalen.