Uitrusten

Bijna pech onderweg

Vandaag is het precies een week geleden dat ik in Santiago aankwam en daar Harrie op de camping ontmoette.

De laatste twee dagen waren niet fijn, want ik was op de tolweg over een stuk hout (?) gereden waardoor de bus bij een snelheid hoger dan 100 km erg ging trillen. Nou, ik trilde ook toen het gebeurde, want ik zag in een flits iets op de weg liggen en onmiddellijk daarna een forse klap en een schuddend stuur. Grote vrachtwagens reden met hoge snelheid langs me heen en de vluchtstrook was opgebroken wegens werkzaamheden.

 

Schietgebed

Ik kon alleen maar heel intens om hulp bidden en op veilige snelheid naar het dichtstbijzijnde tankstation rijden om te kijken wat er aan de hand was. Op zo’n moment alleen in de bus rijden, vlak voor dat ik de bergen in zuid Frankrijk over zou steken, was echt heel vervelend. Ik wist niet wat er aan de hand was, kon nergens stoppen en alleen maar hopen dat ik de auto niet in de vernieling reed.

Aangekomen op het tankstation voelde ik mijn knieën een beetje bibberen, maar hoe en waar ik ook keek, ik zag niets. Er waren op het dashboard geen lampjes gaan branden, dus uiteindelijk besloten om door te rijden naar de camping. Een rit die voor mijn gevoel veel te lang duurde.

 

Elk nadeel heb zijn voordeel

Eenmaal op de camping heb ik besloten om de volgende dag door te rijden naar Santiago – nog weer bijna 500 km – maar aangezien Santiago een grote stad is, konden we daar de bus wel goed laten nakijken. Het positieve van dit alles was dat ik een dag eerder ben aangekomen!

Bij de garage bleek het een beschadigde linker voorband te zijn. Toen die eenmaal was vervangen reden we weer heerlijk verder!

We zijn dinsdag uit Santiago vertrokken en daarmee is voor ons gevoel pas onze vakantie nog maar net begonnen. We zitten nu op een kleine camping aan de kust, en dan bedoel ik AAN de kust. In bed horen we de golven op het strand rollen. Met een zacht briesje is het hier paradijselijk! Waarschijnlijk blijven we nog een paar dagen heerlijk uitrusten, lezen, schrijven en genieten van kleine stukjes verhaal dat we aan elkaar vertellen over de weken die we alleen hebben doorgebracht.

 

2 reacties op “Uitrusten

  1. Rosa

    Jeetje Christine wat een schrik, en gelukkig is het goed afgelopen, en ook nog goed te verhelpen. Deze ervaring en vakantie vergeet je nooit meer mede hierdoor…. dus nu maar heerlijk uitrusten bijpraten en genieten. Het is jullie van harte gegund

  2. Olga

    Oh wat een schrik, Christine.
    Mijn motto is: wie niets heeft beleefd, heeft niets te vertellen, maar dit was best een eng verhaal.
    g
    Gelukkig is het goed afgelopen en genieten jullie nu van een heerlijke vakantie en vooral van elkaar.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *