Verlangen als kompas

Wijze woorden

Rumi is een van mijn favoriete dichters. Zijn woorden landen zacht in mijn hart en herinneren me aan wat waar is, wat echt en puur is, wat vol aanwezigheid en liefde is. Zijn woorden helpen me vorm te geven aan mijn ervaring en ik maak er ook nu weer dankbaar gebruik van.

Van buiten naar binnen

Het begon met mijn gift van 14 speelse schrijfoefeningen aan de lezers van mijn boek “Dagboek als spiegel”. Met de verschijning van de 4^de druk van mijn boek was het tijd voor een feestje. En daar hebben in een paar weken meer dan 300 mensen heel enthousiast op gereageerd. Er ontstond een heel schrijfgolf ,die ook mijn hart sneller deed kloppen. Ik ontving prachtige en ontroerende  e-mails waarin persoonlijke ervaringen met de schrijfoefeningen gedetailleerd werden beschreven. Ik was onder de indruk van de beweging die ontstond.

Al gauw begon bij mij de gedachte te groeien dat “ik daar iets mee moest doen!” En ja, dat was natuurlijk al een helder teken, maar die had ik, met mijn blik naar buiten toe gericht, niet gezien. Ik kreeg het gevoel dat ik een vervolg moest bieden aan de mensen die zó enthousiast waren. Al gauw zat ik in vormen te denken. Ik kon de schriftelijke cursus die ik eerder had gemaakt over het boek “Dagboek als spiegel” helemaal opnieuw vormgeven. Ik zou het gaan aanvullen met prachtig materiaal dat ik in de afgelopen jaren heb verzameld. Kortom, ik zat al snel in de uitvoering van een steeds groter en omvangrijker wordend project en vergat helemaal om diep te luisteren…

Verlangen als kompas

Wat ik over het hoofd zag, wat de kernvraag: “Wat is mijn diepste verlangen?” Het is deze vraag die in mijn hart wil rusten, want alleen daar kan ze functioneren als een zuiver kompas.  Het diepste verlangen is niet gericht op de buitenwereld, hoe ik het beste mensen kan behagen of wat ik zou moeten.  Het is een expressie van de liefde zelf die ons terug naar huis roept met een zachte fluistering. Het is de vraag die ik intens heb geleefd gedurende mijn 6-weekse retraite op Mallorca en die ik bijna vergeten was.

Luisteren en volgen is ook leren negeren

Mijn diepste verlangen is het volgen van mijn diepste verlangen en mijn reis te vervolgen met het zuivere kompas van de liefde. Wanneer ik nu in mijn hart kijk, dan voel ik hoe mijn aandacht direct naar een heel ander project toegaat. Het is een nieuw schrijfproject waar ik heel blij van word én ook een beetje huiverig, want al gauw komen de twijfels erbij, die me doen afvragen of het me wel zal lukken om dit te doen.

Ik zie nu hoe mijn plan om opnieuw met “Dagboek als spiegel” aan de slag te gaan, een effectieve manier is om geen tijd te hebben voor dit nieuwe project en ik dat ik daardoor mijn twijfels en onzekerheden over mijn kunnen niet onder ogen hoef te zien. Ik zou immers heel erg druk aan het werk zijn, en af en toe ook zeker genieten en ja… zodra dit allemaal klaar is (begin volgend jaar!) zal ik de ruimte hebben voor dit nieuwe spannende project.

Afgelopen week heb ik een Tantra week gevolgd als onderdeel van een 2-jarige training. De combinatie van ‘op retraite zijn en weg van alle dagelijkse drukte’ plus de prachtige oefeningen die ik daar toen heb ervaren, maakte het wel heel duidelijk en helder: ik wil trouw zijn en blijven aan wat mijn diepste verlangen is en de richting die zij me wijst, want alleen dat geeft me werkelijke vreugde en alleen dan kan ik werkelijk behulpzaam zijn en delen vanuit wonderbaarlijke overvloed.

Ik wil de onzekerheid en twijfels dat ik het mogelijk niet kan onder ogen zien en mijn vertrouwen aan de liefde geven.  Ik wil luisteren naar haar zachte stem en de stekelige opmerking van het ego, die zegt dat ik dit niet kan maken, NEGEREN!

Mogelijk zijn er mensen teleurgesteld, want zij hadden zich verheugd op de schriftelijke cursus en dat het nu niet doorgaat spijt me oprecht. Hun reacties zal ik zeker niet negeren. Ik vertrouw erop dat zowel voor hun reacties als voor mijn keuze voldoende ruimte zal zijn en dat dit hele proces uiteindelijk voor ons allemaal behulpzaam is.

Reis zonder afstand

Het voelt alsof ik de afgelopen weken een intense reis heb gemaakt en nu weer terug ben bij waar ik begon: bij mijn diepste verlangen, met de liefde als het ware noorden. Aan de buitenkant lijkt het alsof er niets is gebeurd, maar ik ervaar het hele proces als heel waardevol. Het heeft me helderheid gegeven en mijn vertrouwen gesterkt, dat mijn diepste verlangen volgen de weg van geluk is en dat ik zelf een stap terug mag doen zodat de liefde zelf mij de weg kan wijzen. Ik voel me rustiger en dichtbij mezelf. Ik ervaar een open ruimte om dagelijkse  diep te luisteren, te volgen en waar nodig te negeren…