Heb jij al een keuze gemaakt?
Wat wil jij dat er gebeurt met al jouw dagboeken na jouw dood of als je gaat verhuizen naar een kleiner huis? Ik heb ze allemaal in bananendozen op zolder achter de schotten onder het schuine dak staan. Op alle dozen heb ik een brief geplakt met daarin mijn verzoek aan mijn nabestaanden:
“.Als je de dagboeken wilt lezen, doe het dan met compassie in je hart en realiseer je dat het dagboek voor mij een plek is waar ik orde op zaken stel, op ontdekkingsreis ga, filosofeer, bid, boos en verdrietig kan zijn en bewonder wat het leven me in overvloed heeft gegeven. Ik heb het nooit geschreven om door jou gelezen te worden. Het is mijn werkplaats waar ik als schrijver dingen uitprobeer, mijn ontmoetingsplek met dat wat er op mijn pad komt en een spiegel waar ik op mijn gedachten en gevoelens reflecteer. Als je uitgelezen ben, wil je het dan naar het Nederlands Dagboekarchief brengen? Daar mogen ze zelf besluiten wat ze ervan willen bewaren, publiceren of gebruiken in een onderzoek naar tijdsbeeld van een vrouw die geboren is in 1963 en die in Nederland, Aruba en Amerika heeft gewoond en die van haar schrijfpassie haar werk heeft gemaakt. Wat je ook kiest, het is goed.”
Deze film duurt bijna 5 minuten en geeft een mooie impressie van het Nederlands Dagboekarchief.
Wat vind ik dit moedig. Ik weet niet of ik over zoveel moed beschik, stof tot nadenken/mediteren/schrijven voor mij.
Wat een geweldig goed idee! Ik vond een tijdje terug een doos met dagboeken en agenda’s vanaf mijn 9e levensjaar. Ik dacht dat ik het kwijt was geraakt/weg had gegooid bij de laatste verhuizing. Ik dacht dat ik er vrede mee had dat ze ‘verloren waren gegaan’ maar niets was minder waar. Ik heb ze niet teruggelezen en weet ook niet of ik wil dat mijn nabestaanden dat ooit doen. Dit is wel een erg mooie bestemming. Dank je wel voor het delen!