Uit de running
Deze maand ben ik ruim drie flink weken ziek geweest en kreeg zo ongevraagd veel tijd en ruimte om te bezinnen. Na het ziek zijn door een forse griep plus bronchitis en de stress die ik in eerste instantie voelde door het werk dat zich maar bleef opstapelen, zag ik ook iets anders. Mijn aandacht fladderde alle kanten op en ik kon me slecht concentreren. Ik hoorde tegen mezelf zeggen dat ik graag wilde schrijven, maar wat ik hangend op de bank deed was rondkijken op Facebook en surfen op het internet. De mail was nu nog te ingewikkeld, maar even scrollen in het leven van mijn ruim 2300 vrienden was een welkome afleiding. Tenminste, dat dacht ik.
Het resultaat was dat ik me heel ontevreden voelde over de manier waarop ik mijn tijd besteedde. Ik kon zo met van alles ‘bezig’ zijn, een paar minuten werden ongemerkt een kwartier en voor dat ik het doorhad was er bijna een uur voorbij. Ik voelde me alsmaar voller worden op een lege en nietszeggende manier. Mijn aandacht was naar buiten gericht, naar wat anderen deden, wat zij leuk vonden en hoe zij reageerden op wat ik op mijn pagina postte. Maar waar was ik zelf?
Facebook als PR
Ik ben ooit begonnen met Facebook als een middel om mensen te vertellen over mijn werk, wat mij inspireert en om mensen met elkaar in contact te brengen, zoals bijvoorbeeld op het Elfenbankje in 2016. Al deze acties hebben me heel veel nieuwe contacten opgeleverd en als ik een cursus of nieuw project aankondigde, kreeg ik direct nieuwe vriendschapsverzoeken en cursisten.
Als ik eerlijk ben, had ik al veel langer mijn twijfels over Facebook en of dat wel echt bij me hoorde. In mijn hart verlangde ik er naar om meer tijd te hebben om te schrijven over wat me echt bezighoud en niet zo te fladderen als een vlinder van post naar post. In mijn hoofd kwam er direct commentaar: “Dat moet ik niet doen! Het werkt juist zo goed. Wat zal er gebeuren met al mijn contacten, die ik in de afgelopen jaren op Facebook heb opgebouwd. Misschien kan ik gewoon een beetje minderen en alleen mijn zakelijke pagina onderhouden…?”
Minderen heb ik geprobeerd, maar dat is niet goed gelukt. Ondertussen zijn er vele communicatiekanalen bijgekomen. Behalve Facebook (persoonlijke pagina én de Shodo-pagina), heb ik ook Messenger, What’s App, SMS, E-mail, berichten via mijn website, telefoon, FaceTime en Skype. Inmiddels ben ik uren per dag bezig om op alle berichten te reageren en dat terwijl mijn grootste passie is te inspireren.
Het roer gaat om…
Ik wil dichterbij mezelf blijven en werken vanuit mijn inspiratie en meer genieten van waar mijn hart vol van is. Ik verlang er naar om te schrijven en nieuwe trainingen te ontwikkelen en mensen te inspireren op de weg van het schrijven. In 2018 is het 25 jaar geleden dat ik mijn eerste schrijfcursus gaf – een mooi moment om terug te keren naar de bron en van daaruit met gulle hand en hart te delen.
In plaats van het vluchtige Facebook, ga ik me richten op mijn blog en mijn nieuwsbrief – de SchrijfWijzer. Je kunt je hier gratis voor aanmelden.
Ik ga een andere werkplanning maken voor het komende jaar met tijd en ruimte om te schrijven en te vertragen.
Ik wil van mijn site een digitale ontmoetingsplek maken waar belangstellenden naar toe kunnen komen om informatie te vinden over de weg van het schrijven en om inspiratie op te doen en in contact te komen met anderen die van schrijven houden.
Een belangrijke stap op mijn weg van het schrijven is dat ik
op 31 december 2017 mijn beide pagina’s van Facebook ga verwijderen.
Ik dank iedereen voor de warme contacten die we samen hebben gehad en waar ik van heb genoten. Ik wens jullie allemaal een geweldig inspirerend 2018 toe en hoop dat we elkaar nog eens schrijvend zullen ontmoeten.
Dag Christine,
Ik zag net pas dat je van facebook weg bent en vond toen je blog erover. Je hebt groot gelijk. Ik ben er nog wél, maar tegen heug en meug. Ik herken zó wat je zegt over het niet maar een klein beetje kunnen doen. Ik heb verschillende schrijvers en kunstenaars in mijn kring die dat wél kunnen en die heel gedisciplineerd op fb zitten. Maar ik verlies me erin. Wil teveel delen – zowel van mezelf als in wat anderen laten zien. En het staat me enorm tegen. Het haalt mij volledig uit mijn focus. In februari en maart ben ik twee maanden van fb weggeweest. Dat was geweldig. Mijn productiviteit steeg, maar vooral het plezier in mijn eigen leven. Ik had er veel meer aandacht voor. Ik dacht terug te kunnen gaan met behoud daarvan. Het is nu eind mei en helaas. Dat lukt me niet. Ik was opgelucht te lezen dat jij hetzelfde beschrijft. Ben ik tenminste niet de enige. Ik sta voor de keuze: definitief vertrekken of niet? Net als jij werk ik online. Door omstandigheden heb ik in de voorbije jaren nog niet zo’n volgersschare kunnen opbouwen als jij, dus ik ben als de dood dat ik zonder facebook kansloos ben in mijn werk. Maar jouw besluit zet me wel héél erg aan het denken. Is de prijs niet véél te hoog en kom ik eigenlijk nog wel écht aan werken toe? Er moeten ook andere manieren zijn. Instagram is voor mij bijvoorbeeld al veel beter te doseren. Daar presteer ik het rustig om alleen maar te posten en niet te kijken. En ik geniet van mijn website (al krijgt die veel minder aandacht sinds fb). Enfin…jouw openhartige stukje hierover is een steentje in mijn besluit…of misschien zelfs wel de specie… Fijn dat je jouw overwegingen en ervaringen hebt gedeeld.
Hi Mandy,
Het is natuurlijk een keuze die je zelf alleen kunt maken, ik kan je wel zeggen dat ik er geen moment spijt van heb. Ik had echt genoeg van alle verstrooiing op FB en ook ik kon me er aardig in verliezen, wat me vervolgens een heel ontevreden gevoel gaf. Ik denk dat het zakelijke aspect niet in de contacten met de mensen op FB zit. Eerlijk gezegd waren er maar enkele FB-vrienden met wie ik echt contact had en dat is nu nog steeds zo. Alle anderen deden wat ik ook deed, zich verliezen in de enorme stroom van berichten en reacties (inclusief in die van mij ;-))
Misschien kun je nog een keer een pauze inlassen, maar dan voor 6 maanden en dan je zinnen zetten op het onderhouden van persoonlijk contact met potentiële klanten. Denk aan kaarten per post of persoonlijk mail sturen en praten (!) aan de telefoon! Ik denk dat je daarna heel gemakkelijk een keuze kunt maken die goed bij je past.
Succes!!
Wat begrijp ik je goed Christine. Ik hoop dat deze keus je de rust en de schrijfinspiratie geeft die je zoekt en dat dit zich mag vertalen naar nog meer inspiratie voor ons die jou blijven volgen via je nieuwsbrief, blogs en/of cursussen. Liefs, Fenna
Wat een mooi inzicht , Christine , fijn ,dat je ook de daadwerkelijke stap hebt gezet .
Facebook heb ik gelaten voor wat het is ; ik ken het niet en mis het niet . Ken wel andere verlokkingen , die me afhouden van het gaan schrijven , van het gaan voelen van de lastige weg naar mijn kern toe .
Jouw creatieve inspiratie helpt me toch weer het pad op te gaan : een soort windje in de rug .
Wens je een liefdevol jaar toe . Verheug me al op jouw komende inspiratie .
Toeval bestaat niet! Tijdens een jaar dubben over het effect van stoppen met FB heb ik deze adventstijd ook definitief besloten te stoppen. Ik ben weliswaar een minimale gebruiker en reageer, sinds de laatste drie maanden, ook nagenoeg nergens op. Toch erger ik mij bij elke ‘like’ die ik er nog wel uitgooi om te laten blijken dat iemand nog in beeld is. Het lukt ook mij niet om te doceren. Tijdens deze adventstijd merkte ik dat het een soort misplaatste vorm van aardig willen zijn, misschien zelfs wel angst om ‘er niet meer bij te horen’ naar mijn minimale FB vrienden is. Ik zie wel wat het effect is, ben er niet meer bang voor.
Op dit moment zijn we op ons geliefde Texel maar de eerste klus in het nieuwe jaar is mijn account van FB stoppen.
Ik geniet al jaren van je nieuwsbrief en blijf dat voorlopig ook doen.
Geniet, inspireer, geef en bewonder dan wordt 2018 héél bijzonder! Liefs. Liesbeth
Hallo Cristine
Een dapper en moedig besluit.
Zelf heb ik begin 2014 de stap genomen,.
Vanwege mijn bedrijf kon ik er bijna niet onderuit.
Het slokte mij helemaal op.
Het geeft me rust en inderdaad ook wat jij zegt, meer tijd voor de dingen die ik echt wil doen en nu ook de aandacht kan geven aan, wat ik graag wil en hier van kan genieten, Wauw, was een geweldig besluit.
Zelf ben ik een schrijver en stuur liever een kaart,brief of een mail.
Deze week werd mij gevraagd i.v.m een kunstenaarsgroep waar ik ben aangesloten, me weer aan te melden maar ik blijf standvastig bij mijn besluit. En het voelt prima zo!
Dank, dat je jouw schrijvers talent met zovelen mag delen.
Zowel in fysiek ontmoeten als digitaal.
Fysiek is voor mij financieel niet haalbaar,( komt misschien nog een keer) maar ben zo blij met jou digitale cursussen.
Heb hier al menige vriend(in) blij meegemaakt en we delen samen de rondelen, mooi toch?
Ga je zeker volgen via je blog en de nieuwsbrief.
Zie uit naar de volgende cursus.
Ik ga het nieuwe jaar starten met innerlijk pelgrimeren.
Heb er zin in!
Voor jou een goed facebookarm maar daardoor rijkervol inspirerend nieuwjaar gewenst.
Lieve groet
Ineke Karman
Dag Ineke, mooi om te lezen hoe jij je eigen schrijfweg volgt. Het delen van onze pure schrijfsels met anderen is en blijft bijzonder en het verdiept het contact met onszelf en de ander – daar geniet ik zoooo van!
Ik wens je een hele fijne schrijfreis als innerlijke pelgrim. Ik ga in het nieuwe jaar ook met het boek aan de slag! Ik heb een nieuw idee voor een bijzondere route, die ik ga uitwerken. Ik hou je op de hoogte!!
Dank je voor je warme wensen en tot schrijfs!!
Ik gebruik Facebook vooral voor mijn familie, die niet zo groot is, maar waarvan de meesten niet in de buurt wonen. Dan is het een leuke manier om op de hoogte te blijven van ontwikkelingen. Bij anderen ben ik veel kritischer of ik ze wel wil volgen. Regelmatig gooi ik er een paar af.
Dat het verslavend kan zijn om te kijken, begrijp ik wel. Ons kleine Whatsapp-groepje van onszelf en de (schoon-)kinderen is ook een mooi middel om snel iemand op de hoogte te brengen, met zes deelnemers goed te overzien. En veel andere dingen doe ik niet. LinkedIn al tijd terug mee gestopt.
Succes en ik blijf je volgen, via nieuwsbrief of blog. En hopelijk weer in levende lijve in 2018.
groetjes (goed uiteinde en een mooi 2018),
Gerry
Gerry, jij beschrijft de mooie kant van Facebook: contact hebben met mensen die je ook persoonlijk kent en liefhebt!
En ik hoop ook dat we elkaar weer gaan zien in het nieuwe jaar!
Dank je wel Christine, ik begrijp je heel goed. Er gaat heel veel energie in FB zitten die dan verloren is voor iets anders. Het is soms een ‘heilig moeten’ om reacties op GB te beantwoorden. Ik denk er ook al langer over om te stoppen en moet dit maar gewoon doen. Afkicken van de FB verslaving en het echte leven in.
Ik volg je,
liefs, marialenn
Laten we samen van het ‘moeten’ een ‘ontmoeten’ maken!
Beste Christine,
groot gelijk. Energie steken in Facebook heeft steeds minder zin, nu al dat zogenaamde delen van informatie voor velen meer last dan lust geeft.
Je merkt ook aan Facebook zelf, dat het terugloopt in populariteit, het bedrijf introduceert nieuwe handigheidjes om mensen ‘aan boord’ te houden.
Daar hoeven wij ons niks van aan te trekken.
Succes wens ik je,
in het echte leven.
groet van Jan Verswijveren, Bergen op Zoom.
Zo is dat Jan, wij varen onze eigen koers!
Lieve Christine,
Ik heb genoten van je prachtige ochtend wandelingen met bijbehorende foto’s en woorden.
Deze waren een bron van vreugde.
Het is heerlijk om te luisteren zonder te hoeven reageren.
Ik wens je een inspirerend en voldoening gevend Facebook vrij nieuwjaar toe. Reken maar dat ik je blijf volgen.
Liefs,
Tineke
In het nieuwe jaar ga ik er weer op uit met mijn camera en ik zal af en toe op dit blog een paar foto’s plaatsen. Door te fotograferen zie ik meer en door te schrijven ervaar ik meer: een heerlijke combinatie van werkvormen waar ik echt van geniet.
Een welbewuste stap in de richting van een leven vanuit onverdeelde aandacht.
Dat gaat je rust geven omdat het bij je past.
Tijd nemen voor attentiveness en contemplation hoort bij jou. Veel meer dan het vluchtige netsurfen.
De ziel gaat te voet via de weg van het schrijven 😉 en we blijven elkaar ontmoeten ergens onderweg!
Ja dat denk ik ook. De schrijver en de monnik in mijn zijn nu al blij!!
Dag Christine het is door jou dat ik een Facebook profiel heb aangemaakt ooit ,anders kon ik niet meedoen aan jouw cursus innerlijk pelgrimeren. Ik heb er ook enkel maar gebruik van gemaakt voor je cursus en heb jou en degene die mijn Facebook profiel voor me aan maakte , als vriend. Ik heb nooit begrepen wat mensen er zo leuk aan vinden. Ik vind het in al jouw schrijfcursussen geen meerwaarde voor mij. Zelfs in je cursus 40 rondelen is gewoon elke dag een rondeel er opzetten en verwerken wat iedereen schrijft teveel. Misschien voor anderen niet maar ik vind 1 keer per week meer dan voldoende. Ik heb voldoende schrijfgewoonte aangeleerd om ook zonder die digitale duw een week verder te kunnen. Ik kan je beslissing dus enkel maar heel – HART- toejuichen . Je zal echt niets missen al denkt mijn familie nog steeds van wel. Ik schrijf nog ouderwetse kaartjes en zie dat als aandacht besteden aan iemand. Ik kreeg vandaag een spirituele mail uit Amerika waarin gezegd werd dat de digitale wereld een generatie kinderen aan het scheppen is met een artificiële intelligentie. Ze noemen het A.I. . Het is dus heel fijn dat jij zo een beslissing neemt nu. Het gaat je meer rust geven. En als ik je wil ontmoeten dan zet ik me neer in mijn zondags kwartiertje stilte en zie mijn hart verbonden in een lange straal met jou. Hartelijk en goed herstel verder.
Dank je Veertje, voor je reactie.
Ik ben het helemaal met je eens: een kaartje via de post is echt een cadeautje. Laten wij die blijven schrijven!
Verbondenheid is gelukkig niet afhankelijk van nabijheid.
Lieve Christine ,fijn dat je t besluit hebt genomen en vreemd dat mensen het dapper vinden .Jaren geleden wilde iemand me helpen op Facebook te gaan maar ik heb het nooit gewild,voelde niet goed voor mij.
Het leven heeft voor een ieder een eigen pad met wegwijzers.
Die te volgen wanneer dat goed voelt is volgens mij het hele werk,liefs Minie .
Volgens mij ook 😉
Zo’n herkenbaar verhaal. Ook ik merk dat ik de laatste weken heel veel tijd kwijt ben op Facebook. Verhalen van anderen volgen, reageren, … je bent zo een uur verder en het overkomt me heel vaak dat ik denk: waar ben ik mee bezig? Mijn dag is vol, maar waarmee? Ik verlang naar schrijven, in mijn dagboek, maar ook schrijven van blogteksten voor mijn website. Er is zoveel dat ik nog zou willen vertellen om mijn toekomstige klanten te inspireren en het komt er maar niet van. Bij de opstart van een bedrijf wordt Facebook enorm aangeraden om je zaak bekendheid te geven, maar ik betwijfel of ik dit lang volhoud. Ook ik wil dichter bij mezelf gaan blijven in de toekomst en jouw voorbeeld om van facebook af te gaan zal me zeker inspireren om ooit zelf ook die stap te zetten.
Angelina, dank voor je reactie, waar ik veel in herken. Het is mij heel vaak en door verschillende mensen aangeraden om vooral voor mijn werk veel op Facebook actief te zijn. Ik heb het een paar jaar gedaan/geprobeerd, maar maak nu een andere keuze door me vooral te richten op mijn website en mijn nieuwsbrief (de SchrijfWijzer). Ik zal zeker klanten verliezen, maar ik vertrouw erop dat ik ook weer nieuwe mensen zal ontmoeten, omdat ik op deze manier meer inhoudelijk kan delen waar ik in mijn werk voor sta. Uiteindelijk geloof ik dat kwaliteit het altijd zal winnen van kwantiteit.
Ik wens je veel succes in je werk en bij het vinden van klanten die bij je passen!
Lieve Christine,
Supergoed! Facebook is zo vluchtig en o zo tijdrovend als we niet oppassen…..Vind het een heel moedig besluit! Blij dat je ons allen blijft inspireren via je blog en de nieuwsbrief…en uiteraard via de cursussen! Zie uit naar het tweede deel van het Systemisch Schrijven!
Hoop dat je weer helemaal goed hersteld bent en je heerlijk fit 2018 kunt starten vanuit je innerlijke bron.
Alle goeds voor het nieuwe jaar voor jou en Harry en allen die je dierbaar zijn. Fijne jaarwisseling.
Lieve groet,
Rita
Van vluchtig, haast en snelheid hebben we meer dan genoeg! Ik wil graag vertragen…
Fijn dat we elkaar weer in het nieuwe jaar zullen ontmoeten bij systemisch schrijven. Tot dan!!
Lieve Christine,
Dat je eerst een tijdje ziek moet worden om daarna de puzzelstukjes beetje bij beetje weer bij elkaar te leggen en erachter te komen dat je er een heleboel overhoudt, die je niet meer nodig hebt, is dan eigenlijk een cadeautje Christine! Heel herkenbaar. Ik merk zelf dat er teveel mooie ideeën zijn die onuitgevoerd blijven omdat teveel tijd versnipperd wordt. Facebook checken en andere gewoontes slijten er moeiteloos in en eigenlijk geeft het niet echt energie. Want je creatieve proces stopt dan even en je begeeft je buiten je eigen circle of influence. Je bent dus voor mij nu ook een voorbeeld omdat ook ik de circle of concern heel graag wil verlaten. En Facebook vaarwel zeggen is een mooie start… Al ben ik er nog niet helemaal aan toe, het voornemen is er wel al..!
Liefs, Rally
Ja precies, mijn creativiteit stokt iedere keer als ik me weer laat afleiden en duizend dingen tegelijkertijd probeer te doen. Multi-tasken: ik denk dat het een sprookje is.
Het voelt zo heerlijk wanneer inspiratie en mijn creativiteit ongehinderd stromen! En daar ga ik voor.
Een wijs en moedig besluit.
De tijd zal het leren, Driek. Ondanks dat ik voor mijn gevoel een beetje tegen de stroom inzwem, voel ik me er goed bij.
Christine,
Wat je schrijft dat herken ik wel en ik ben ook een meer passieve Facebooker, wat mijn hobby: lezen betreft gebruik ik het maar verder zijn mijn fysieke vrienden belangrijker voor mij. Jou blijf ik wel volgen via de nieuwsbrief want ik hoop nog steeds een keer weer een schrijfcursus bij jou te doen waar het tot nu toe nog niet van gekomen is. Wel lees ik je aankondigingen en herinneringen van lang geleden komen dan terug.
Christine ik wens je veel succes met je te kunnen focussen.
Willeke.
Dank je Willeke en ik hoop het ook dat we elkaar in het nieuwe jaar weer een keer persoonlijk en mét de pen in onze hand elkaar zullen ontmoeten. Alle goeds voor jou!
Mooi dat je daarin het voortouw neemt… we worden zo sterk naar buiten getrokken, dat we onszelf kwijtraken!
Hartelijke groet,
Monique Bruins
Schrijvend met pen en papier hervind ik gemakkelijker mijn weg terug naar binnen. Daarom ga ik daar meer tijd voor vrijmaken.
Mooi keus en herkenbaar. De ene kant lijkt het me ook fijn te doen – gwoon opzeggen. De andere kant hiermee hou ik contact met mijn familie en vrienden in NZ waar ik vandaan kom – ik vons het leuk toegang tot hUn fotos te zin wanne er ik tijs voor heb. En ernaast gebruik ik voor mijn werk/workshops bekent maken. Ik heb nog geen Website of nieuwsbrief dus een stap om te overwegen en andere manieren vinden voor mijn behoefte hierin.
Dank voor je post
Ja, opzeggen is niet alleen gemakkelijk en ik kan me voorstellen dat het een geweldige manier is om met familie en echte vrienden die ver weg wonen in contact te blijven. Bij mij was het vooral een grote mix geworden tussen werk en privé, waardoor ik het een niet meer van het ander duidelijk kon onderscheiden. En als je nog geen website hebt is het zeker een manier om online je werk bekend te maken. Zo lang het bij je past is het een prachtig middel! Ik wens je veel succes!!
Heel herkenbaar. Ik ben al drastisch aan het minderen.
Apollonia,
Minderen is voor mij moeilijker dan stoppen – bij minderen moet ik steeds weer een keuze maken en iets afwegen. Bij stoppen is het een keer kiezen en dan bij het besluit blijven…
Ik ben helemaal niet zo veel met Facebook bezig maar toch heb ik het verlangen om het helemaal niet meer te hebben.
Facebook lijkt op contact maar dat is helemaal niet zo.
Contact maken doe je met je zintuigen.
Horen, zien, voelen, ruiken, proeven, aanraken.
Ik wil geen leegte vullen dan voel ik hem liever, dat is tenminste echt en door het te voelen ontstaat er ruimte en bevrijd ik mezelf ervan.
Voor Facebook kiezen op z’on moment versterkt de leegte.
Christine je bent inspiratie met deze stap.
Ik ga me er ook leeg van maken en krijg nu al een glimlach op mijn gezicht omdat ik weet dat er kostbare ruimte zal ontstaan.
Dank je wel.
Carolien, dat is precies wat ik verlang – te voelen wat er is, ook als het lastig is 😉
Laat ik nu vanochtend hetzelfde denken.Maar het dan ook doen??
Een mooi fb vrij nieuw jaar.
Alice
Dat is geen toeval!! Ik zou zeggen: DOEN 😉
Ja lieve Christine, dit klopt voor mij helemaal. Moedig en fijn dat je dit doet. Hiermee inspireer je mij en het liefst had ik meteen hetzelfde gedaan…
Ware het niet dat ik eerdaags mijn boek hoop te publiceren en ja dan toch is Facebook een enorme toegankelijke manier om het te promoten…
Dus poeh, ik ga daar nog eens over nadenken.
In ieder geval respect voor jouw keuze en fijn toch om zoveel met je gedeeld te hebben op FB.
Liefs xxx
Hi Gerda, Je wéét het zodra het goed voor je voelt en dan is het niet zo’n grote stap.
Ik wil je graag helpen bij het promoten van je boek. Ik ben een groot voorstander van elkaar inspireren en ondersteunen in het vormgeven van onze passies. Hoe meer we delen, hoe mooier het voor ons allemaal wordt!
Ik ga binnenkort een pagina op mijn website maken, waar cursisten die zelf een boek hebben geschreven, op vermeld worden. Als je mijn nieuwsbrief in de gaten houdt, ontvang je vanzelf alle informatie.
Wauw wat een aanbod! Dankjewel. Dit helpt natuurlijk wel en je hebt helemaal gelijk, als het klopt dan is het alleen maar een opluchting.
namaste
Top idee! Ik speel zelf ook al langer met de gedachte en heb al eens dit jaar een maand lang niet op FB gepost. Misschien ga ik er ook voor. Alle goeds voor 2018 !
Liefs Marieke
Wat bijzonder dat het idee ook bij jou leeft – en bij nog veel meer mensen! Ik zeg: DOEN!
Als je het te spannend vindt om alles in 1 keer te verwijderen, kun je er ook voor kiezen om de pagina op non-actief te zetten. Het is dan niet meer te vinden of te bezoeken, maar als je toch besluit om verder te gaan met FB, dan kun je alles weer actief maken en verder gaan waar je was gebleven.
Meer info hierover vind je op Facebook: https://www.facebook.com/about/basics/stay-safe-and-secure/deactivating
Dan voor je antwoord! Ik ga er mee aan de gang.
Wat super goed van je Christine en wat een moed dat je de knoop hakt en de stap ook echt zet. Zoveel herkenning, met name in het zo ontzettend veel willen doen en toch telkens de afleiding vinden in het wel en wee op Facebook.
Je nieuwsbrief ontvang ik al, dus daar ga ik je verder volgen.
Succes met alles wat nu kan en mag ontstaan en veel plezier in de nieuwe structuur!
Dank je voor je reactie – en jouw herkenning.
Voor mijn SchrijfWijzer heb ik ook heel veel plannen 😉
Wordt vervolgd!
Goed van je, Christine. Ik wens je een inspiratievol 2018 toe.
Dank je Els, voor jou ook alle goeds!
Proficiat met je keuze Christine wat kan je dat een hoop tijd en rust opleveren. En al je activiteiten en zielenroerselen zijn prima te vinden op je eigen website.
Al het goede voor jou voor het Nieuwejaar.
Lieve Christine, wat heb je dat duidelijk gezien en voor ons beschreven. Al die communicatiekanalen open houden met je hart is uitputtend en vreet je energie. Erger nog: je raakt af van het spoor dat duidelijk jouw spoor is.
Dank voor wat ook weer een wijze wegwijzer is voor mij.
Verbondenheid blijft hoe dan ook en inspiratie eveneens.
Vrede en alle goeds!
Mieke
Dag Mieke, het gaat bij mij ook om de verbondenheid en ik merk dat ik dat via Facebook niet meer zo goed kon ervaren. Er kwamen zoveel indrukken en informatie op me af, dat ik het niet meer kon opnemen. Nu ik de keuze voor kwaliteit van contact hebt gemaakt, i.p.v. kwantiteit, voel ik me nu al blijer worden! Tot schrijfs!
Soms moet je in je leven beslissingen nemen om een stap voorwaarts te maken.. FB is voor velen een verslavingen en voor anderen contacten die hun dagen niet zo eenzaam maken. Voor beide geldt “de maat houden”. Gelukkig blijft je Nieuwsbrief . Een goed en gezond 2018.
Zo is het precies! Maat houden – daar verlang ik naar, zodat hetgeen ik doe me kan voeden i.p.v. alleen te vullen.
En voor mijn nieuwsbrief heb ik ook een aantal leuke ideeën. Nog voor het einde van het jaar verschijnt het eerstvolgende nummer in je postvak.
Ook voor jou een mooi (schrijf)jaar gewenst!!
Heel herkenbaar.
Geniet van de tijd die vrijkomt en veel inspiratie gewenst.
En veel mooie schrijfmomenten in 2018
✒
Dank je Annemarie. Ik heb al een heel lijstje met ideeën die op me liggen te wachten.
Hoe herkenbaar! En moedig ook. Ga je voorbeeld volgen, ondanks het feit dat ik ook weer leuke mensen (van vroeger) tegen ben gekomen. Liever inspiratie van binnen naar buiten en niet door de trigger, hoe leuk soms ook, van buitenaf.
Hartelijke groet, Inge
Fijn, Inge! Hoewel het ook bij mij wel even duurde voor de knop om kon, ben ik er vandaag blij mee. De mensen met wie ik nu in contact ben zijn me dierbaarder dan diegene die ik meer dan 20 of 30 jaar niet heb gezien (hoe leuk dat ook kan zijn). Het gaat volgens mij niet om kwantiteit maar om kwaliteit van de relatie/verbinding/contact. Ik wens jou alle goeds in het nieuwe jaar vol vriendschap en mooie persoonlijke ontmoetingen.
Hier doe je goed aan Christine. Het werkt. Ik ben er ook geweest….herkenbaar….ik wens je een jaar met veel inspiratie, tijd voor je zelf. Maak je dromen waar…
Dank je Ans en tot schrijfs in het nieuwe jaar!
Herkenbaar. Ik voel mezelf steeds minder verplicht om er iets te plaatsen of te reageren, maar dat vraagt zelfvertrouwen.
Ik zoek je wel op via internet als ik inspiratie wil want ook alle nieuwsbrieven doen de mailbox uitpuilen.
Dank je voor alle inspiratie tot nu toe en veel vreugde en inspiratie toegewenst dat het mag blijven stromen in jou dan komt het vanzelf verder. Veel zegen gewenst voor jou.
Dank je Marga. Ik had dit eerder ook – gewoon minder veel of vaak reageren… – maar voordat ik het doorhad zat ik toch zo maar wat vaag te scrollen en tijd te verlummelen… Nu ik eenmaal dit besluit heb genomen voelt het al een beetje ruimer worden.
Het zelfde geldt met de nieuwsbrieven. Ik kijk goed of ik abonnee wil blijven van alles wat er binnen komt en als ik het al een paar keer niet heb gelezen zeg ik mijn abonnement op. Zo herneem ik meer de regie over mijn tijd en mijn aandacht en dat voelt echt fijn!
Heel goed plan van je Christine!
Ja, ik ben er ook heel blij mee – zeker nu ik het heb besloten én het nieuws de wereld in is .
Wauw, veel herkenning in wat je schrijft. Ik merk hetzelfde met Facebook, maar kan (wil?) het nog niet loslaten. Een hele mooie stap! Als je iets te bieden hebt vinden mensen je ook wel zonder Facebook. Ik heb Shodo net ontdekt:) Veel succes en ik hoor graag wanneer/of de cursus helend schrijven deel 1 weer in Alkmaar gegeven wordt (ik had dit via je FB-pagina gevraagd maar daar komt wellicht geen reactie meer op 🙂 ) Ik geef me ook op voor de nieuwsbrief!
Fijne jaarwisseling gewenst en een inspiratievol 2018!
Hartelijke groet, Elisa
Dag Elisa,
Wie weet lukt het jou binnenkort ook om deze keuze te maken.
Ik ga de cursus “Heel je leven – systemisch schrijven” in 2018 zeker weer geven, want het heeft me nog zoveel te leren en te laten zien! Ik ga in de komende weken een jaarplanning voor 2018-2019 maken en zal het als eerste in mijn nieuwsbrief bekend maken. Als abonnee krijg je dit vanzelf in je postvak.
Tot schrijfs en ik hoop tot ziens in het nieuwe jaar.
Een moedig besluit Christine. Ik herken heel goed wat je beargumenteert. Ikzelf heb medio dit jaar dezelfde beslissing genomen en ben gestopt met mijn bedrijfspagina.
Ik wens je heel veel succes met al hetgeen je voornemens bent te gaan doen en zie uit naar het verloop. Voor nu namens ons beiden voor jullie beiden en Grino een hele mooie jaarwisseling gewenst en voor 2018 al het goede je kunt en wilt wensen. Liefs.