door Andalusië in het zuiden van Spanje. Het was een droom die uitkwam. Begin dit jaar, toen ik nog dagelijks bestraald werd, vatten we het plan op in de late zomer 6 weken op pad te gaan. Het idee alleen al heeft ons zo nu en dan door moeilijke momenten heen gesleept.
Ik kan het echt iedereen aanraden!! Zes weken geeft een gevoel van tijdloosheid. Toen de eerste twee weken voorbij waren en we anders weer aanstalten maakten om terug naar huis te keren, hadden we nog 4 weken voor ons.
We hebben veel gezien en heel weinig gedaan. Voor vertrek had ik allemaal plannen gemaakt wat ik zou gaan doen: lezen, schrijven, tekenen, fotograferen, een reisverslag maken… Ik heb alles gedaan, maar niet in de frequentie als ik had gedacht. Ik heb veel naar de wolken gekeken, gewandeld, heerlijke tapas gegeten en lekkere wijn gedronken. Na zes weken heb ik dan ook de nodige Spaanse kilo’s mee naar huis genomen 😉
Het was er warm en daarom liep ik in de vroege ochtend eerst met Grino, die de rest van de dag veel onder de camperbus of in de schaduw op de camping lag. Zo heerlijk om de dag te beginnen in de frisheid van de nacht en het zachte licht van de ochtend! Zonder Grino zou ik dat nooit gedaan hebben, maar nu wandelden we veel en zagen de mooiste dingen.
Met mijn energie ging het redelijk. We deden het extra rustig aan, niet te veel kilometers op een dag rijden en vooral op zoek naar kleine stille campings. We hebben er een paar gevonden waar de stilte een diepe indruk op me maakte. Hier was geen geluid van mensen, machines, vliegtuigen of stemmen…alleen een heel zacht briesje dat een paar blaadjes in de boom deed trillen, vogels die zongen en insecten die zoemden. Het was alsof we een stiltebad namen!
Nu ben ik een week thuis en heb ik mijn enthousiaste plannen weer wat afgeroomd. Geen extra workshops hier en daar of een creatieve cursus gaan volgen, maar eerst terug naar mijn eigen basis. Mijn werkdagen heb ik zo gepland dat er ruimte omheen is om uit te rusten, na te genieten en nieuwe ideeën op te doen. Afgelopen zaterdag heb ik weer de eerste workshop gegeven en het was een verrukkelijk begin!
Mijn lichaam geeft signalen dat het nog steeds het nodige aan het verwerken is. Zo ben ik thuisgekomen met wat lijkt op een steriele infectie in mijn borst, als verlate reactie op de bestralingen. Deze week volgen er met meer afspraken, onderzoeken en uitslagen. Het is precies een jaar later… de ziekenhuisomgeving roept herinneringen wakker die gevoeld en beschreven willen worden.
In dit nieuwe jaar dat voor me ligt wil ik op een dieper niveau schrijven over het afgelopen jaar van ziek worden en behandeling, van me gedragen voelen door zovelen, over angst en inspirende dromen. Ik wil de weg van helende woorden gaan, inclusief de diepe dalen en hoge pieken…
Mijn weg van heling vraagt van me dat ik er nog een keer langs ga, met aandacht en rust om te voelen hoe het was. Ik was vorig jaar soms zo bang en overweldigd dat ik de nodige ervaringen op de plank heb gelegd, voor later…
en later is nu aangebroken.
Lieve Christine,
innig geraakt door je geschreven moois
en door je gevoelens…
Sterke vrouw,
mooie vrouw…
Alle licht en stilte op je pad gewenst…
samen met Harrie en Grino.
Verbonden,
Sanne
Lieve Christine,
Jij hebt de gave om met weinig woorden heel veel het zeggen en te laten mee ervaren/voelen, Dank je dat je dat deelt met ons/mij.
Je raakt me in hoe je je leven probeert in te delen en rust creeert, en in mijn verlangens om op zo`n diepe manier met mezelf verbonden te zijn.
dank je wel!
Veel liefs
Rosa
prachtig beschreven. Mooi hoe je jezelf steeds weer meeneemt en mij daarmee ook. X
ps. ik heb mijn opleidingsplannen een jaar uitgesteld. We zitten dus helaas niet samen in een groep. mijn oogst van stilstaan en afromen.
Beste Christine,
Al jaren volg ik een paar keer per jaar jouw schrijfwijzers rondom het labyrint en rondom het nieuwe begin. Ik ging jou voor in de borstkanker. Bij mij werd het in mei 2011 ontdekt. Ik herken zo wat je schrijft. Je gedragen voelen. Steeds een laag dieper komen. Soms doet het me denken aan de Walt Disneyfilm van de Aristocats waarbij een muziekband in Parijs door de vloer zakt en steeds een vloer lager terecht komt tot ze op de b.g.g zijn aangekomen… Zo voelt het bij mij. En telkens blijkt dat onder die b.g.g. nóg een verdieping is. Steeds verder tot op de basis.
Ook bij mij waren beelden van mythes zo belangrijk om te kunnen helen, om moed uit te putten, om het licht te blijven zien.
Voor mij is het heel bijzonder om zo nu en dan over jouw proces te lezen. Bedankt dat je het zo deelt!
Alle kracht en licht en liefde gewenst met zo nu en dan stilte en ruimte om je heen om telkens weer bij jezelf te komen. Groeten, AnneMargriet.
Lieve Christine,
Wat een prachtig, integer hartsverhaal. Ik voel me ondergedompeld in een sprookje, waarin de stilte en de natuur de twee hoofdpersonen zijn en waartoe ik me intens aangetrokken voel. Een en ander omringd door warmte, aandacht, eindeloosheid en goede voeding voor de ziel. Dank je wel voor je persoonlijke verhaal.
Bijzonder ook is dat ik vanmorgen wakker werd met een vrij heldere droom. Ik had gedroomd dat ik in het ziekenhuis was en dat er een arts naar me toe kwam om me iets te vertellen over een van mijn kinderen, maar en passant ook zei dat ik een klein knobbeltje had in mijn borst, en dat dit weggeghaald moest worden, want het was kwaadaardig. Borstkanker dus.
En nu zit ik opeens op jouw blog… omdat ik naar een retraiteplek op zoek was voor een vriendin. Niet voor later, maar voor nu.
Zo is alles zoals het moet zijn.
Warme groet,
Margreet Tjalsma
Wat een mooi schrijfsel. Bedankt.
Herstel;
In LIEFDE en VERBINDING.
Goudsbloem
lieve Christine
Ik heb je schrijven 2 keer gelezen en je nam me even mee op reis. Zo fijn voor jullie die mooie reis en het stiltebad en zelfs de kilo's. Dat geeft stevigheid:)
Wat kan ik je aanreiken nu of delen of geven…
Ik stuur je mijn engel van acceptatie om alles te kunnen accepteren wat is nu maar ook mijn engel van vieren want elk klein moment is een geschenk.
Ik voel me telkens zo gedragen in jouw cursus.
Ik wens dat jij je ook gedragen blijft voelen door ons allemaal.
Morgen is mijn kaars voor jou…roze
Voor heel veel liefdevolle energie voor jezelf.
Hartegroet
Lieve Christine,
Dank voor wat je weer met ons deelt. Wat een rijke en mooie ervaringen.
En zo zorgvuldig als je met je leven om gaat, het ontroert me.
Nog veel meer heling en alle goeds op jouw reis,
In Liegde en Verbinding,
Goudsbloem