Saskia heb ik voor het eerst ontmoet bij Anky FLoris thuis aan de keukentafel. Daar was ik uitgenodigd om met een groep vriendinnen te komen schrijven! Ruim 20 jaar later ontmoeten Saskia en ik elkaar nog steeds en schrijven we samen boeken vol! Dit is het nieuwste boek van Saskia, waar ze het volgende over schrijft:
Al zolang ik me kan herinneren ben ik schrijver. Ik schrijf iedere dag, in mijn dagboek, mijn art-journals, ik schrijf artikelen, boeken, lesmateriaal, blogs, inspiratiekaartjes. Schrijven is een grote liefde in mijn leven. Een leeg vel papier is een getuige, de ultieme luisteraar, de altijd open herberg, de bewaarder van schatten, de drager van pijn, de bedding voor tranen en de schatkist voor vreugde en liefde. Schrijvend ben ik een diepzelfduiker geworden. Ik dook steeds dieper op zoek naar een schat. Ik hoopte een diepe goedgenoegheid te ontdekken.
Eerst dacht ik dat ik alleen maar moois zou opduiken, parels en schatten, maar ik vond een scheepswrak. Het wrak van mijn vergane en gezonken gevoel. Pijn uit mijn jeugd, ouders die scheidden, een vader die dronk en stierf, niet bevraagde emoties, ongevoeld gevoel. Ik had het allemaal zo mooi laten zinken, naar de diepte, mijn onbewuste. Ik kon niet goed meer voelen, alles dat me zeer had gedaan. Maar mijn lichaam ging jammeren in allerlei onbegrijpelijke klachten. Ik ontwikkelde een chronische pijn, eerst in mijn nek, toen mijn gewrichten, mijn kaken, mijn evenwicht. Uiteindelijk had ik reuma. “Mee leren leven” zei de arts, met medicijnen.
Maar er was een stem in mijn schrijven die me opdroeg om te blijven graven. Dieper en dieper te duiken in mijn zelf. Ik droomde van varen op woeste zee, van angst voor verdrinken, van zinken, van enge donkere grotten waar ik niet in durfde, maar toch in ging. Ik bleef schrijven en ontdekte nieuwe perspectieven, las boeken van mensen die deze duik al hadden gemaakt. Ik begon schrijvend te geloven dat heling een reële optie was. Schrijvend onderzocht ik mezelf, schrijvend oefende ik, dichtend en tekenend dook ik mijn gevoelens op….en in het volle zonlicht bleken het toch schatten te zijn. Nu ben ik dus diepschrijfduiker geworden. Mijn tranen stromen makkelijker uit mijn pen dan uit mijn ogen, maar dat is helemaal niet erg. Mijn lijf heelt zichzelf. Ik dans, doe yoga, ontspan. De medicijnen en de artsen heb ik vakantie gegeven, voor onbepaalde tijd. Nu ben ik een vrouw vol gevoel die een boek schreef over pijn. Ik wilde weg van mijn emotionele pijn, maar de pijn vermomde zich als fysieke pijn, zodat ik wel moest luisteren. Toen ik dat deed, vond ik een nieuwe weg, uit de pijn, naar mijn gevoel. En ik schreef alles voor je op, zodat ook jij je weg kan vinden, als je pijn hebt, of andere onbegrijpelijke klachten. Zonder schrijven, was dit nooit gelukt. Mijn pen is mijn peddel. En daarmee durf ik iedere zee te bevaren.
Saskia de Bruin. Weg van de Pijn. Uitgeverij AnkhHermes. Paperback (& e-book). 192 pagina´s 9789020214895 20,- (en 12,99). Te bestellen in de boekhandel bij jou in de buurt, online of via www.saskiadebruin.nl
Een absolute aanrader, een eye-opener en een groot cadeau aan jezelf
Op een hele prettige liefdevolle manier geschreven!
Een enorme stimulans op de weg naar Vrij Zijn!
Dank je wel Saskia en dank Christine dat je het hier aan kaart.