Zegeningen (12)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

naar zegeningen op mijn pad. Mijn energie staat op zo’n laag pitje dat ik moeite heb om de dag goed door te komen. De gewone dagelijkse dingen vragen meer van me dan ik in huis lijk te hebben. Overdag moet ik naar bed om in de avond nog iets tegen Harrie te kunnen zeggen… Ik ben er somber en verdrietig van en wil dat het beter wordt, maar ik voel ook dat ik hier niet tegen kan blijven vechten.
Ik dacht dat ik echt de wind mee had, maar opeens is die gedraaid en de wind trekt als maar meer aan. Er zijn zelfs forse rukwinden bijgekomen. Wie had dat gedacht? Mensen om me heen zeggen dat het ‘erbij hoort’,  maar het helpt niet als ze dit zeggen. Misschien zijn het de medicijnen die me zo moe en somber maken en ga ik er binnenkort aan wennen en ontstaat  er een nieuw evenwicht, maar op dit moment is dat evenwicht erg zoek.
Een vriendin zei: je hebt een lange tijd in het oog van de storm gezeten. Een plek waar je je gedragen voelde en waar het ondanks alles echt stil was. Nu ben je weer op weg naar de wereld daar buiten en moet je vanuit de stilte de storm weer doorstaan… Ik vind het een mooi beeld en zie het als een zegen op mijn pad om zo’n lieve vriendin te kennen die met me meeleeft.
Ik heb erg getwijfeld of ik dit sombere bericht op het weblog zou zetten. Ik wil vooral niet klagen en zeuren. En… ik wil eerlijk zijn en me niet verschuilen achter opmerkingen als “Ach, het gaat wel, ben alleen een beetje moe”. Daar is het leven ook te kostbaar voor.
In mijn hoofd weet ik dat ik deze periode moet aannemen en mijn verzet dien op te geven. Oei, wat vind ik dat moeilijk, want ik wil zo graag de regie behouden, mijn leven weer op de rit hebben, fijn aan het werk zijn, energie voelen stromen…

 

Door dit zo met jullie te delen voel ik dat ik een stap op dit pad van ‘aannemen wat er is’ zet, al is het een kleintje: een zegen in de dop.

22 reacties op “Zegeningen (12)

  1. Ina

    Beste Christine,

    Sterke vrouwen moeten altijd door. je lichaam kan 'gerepareerd' worden maar je geest blijft gewoon doormalen en doorhollen. even rust nemen, geest resetten naar een lager level en goed luisteren naar je lichaam. Accepteren dat je nu even ziek bent, loslaten en heel goed voor jezelf zorgen en nu eens even niet voor anderen. Wees maar eens een tijdje lekker egoistisch.

  2. Grytsje

    'Hij luistert, spreekt door elk mens, of staat verlaten langs de straat. Hij gaat ons voor, komt tegemoet, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat'

  3. Marian

    Net terug van mijn reis lees ik je blog en wil ik je alleen maar zeggen : dag lieve Christine, ik hou van je precies zoals je bent. Dank je voor het delen, ik hoop je weer eens te ontmoeten.  liefs Marian

  4. montan

    lieve christine

    Een geknakt lichaam herbergt toch een onuitputtelijke energie.

    Als die niet gebruikt kan worden voor de buitenkant of de buitenwereld dient hij een ander doel.

    Slechts 1 woord voor jou ' ONTVANGEN ' .

    En rond elke nieuwe frisse energie een beschuttinkje plaatsen zoals bij net geplante zaadjes anders worden ze vertrappeld vooraleer ze boven de aarde kunnen komen.

    Het zit hem niet altijd in DOEN. Je mag ook gewoon ZIJN.

    We houden ook van je als je gewoon op de zetel ligt!

    ps. Ik zou soms een extra komma tussen je zinnen willen zetten als rustpunt voor jeZELF. Je hebt al lang al je parels gevonden en verdiend en uitgedeeld. Bekijk de verzameling die je in je zielehanden hebt en poets ze maar eens flink op komma komma komma,,, lieve hartegroet vanuit Belgie 

  5. Jeanne

    Dag Christine,

    kennen doe ik je niet maar ik voel via je woorden vooral veel mededogen voor jou. En ik kijk tegerlijkertijd met enorm veel respect naar je als medemens zoals je jouw proces zo dapper doorleeft.

     

    Moge je zorgen

    als tedere sneeuwvlokken

    door het warme levenslicht

    smelten, op weg

    naar het hervonden geluk

    van de levenstroom… 

  6. Nellie W.

    Dag Christine,

    Moedig en eerlijk van je om dit met anderen de delen! Voor mij is het een teken van kracht als je niet alleen je kracht maar ook je kwetsbaarheid durft tonen.

    Ik wens je geduld, veerkracht en vertrouwen dat ook deze tijd weer zal overgaan.

    Deze tekst van Thich Nath Hanh heeft mij geholpen in een zware periode. Hij schrijft in zijn boek ‘Hier en nu’ over wat je kunt doen als je heen en weer geslingerd wordt door hevige emoties:
    Een sterke emotie is een storm. Als je naar een boom kijkt tijdens een storm, ziet de top er breekbaar uit, alsof hij elk moment kan afknappen. Maar als je aandacht op de stam richt, besef je dat de wortels diep in de grond verankerd zijn en dat de boom wel overeind zal blijven.
    Je bent zelf ook een boom. Tijdens een storm van emoties moet je niet in je hoofd of je hart blijven steken, die zijn als de top van de boom. Je moet je hart, het oog van de storm, verlaten en terugkomen bij de boomstam. Die ligt een centimeter onder je navel. Richt je op die plaats, let alleen op de beweging van je buik en blijf ademen. Dan overleef je de storm van sterke emoties. Een storm komt, blijft even en trekt dan weer weg.’

    Alle goeds

  7. Marjan Kossen

    Hallo Christine,

    Ik stuurde je het berichtje over de inlogcode nadat ik het artikel las over het schrijfcafe en de 48 vrouwen, hoe bijzonder dat voor je was in februari en vertaalde het in nieuwe energie voor jou. Maar nu in maart gaat allemaal weer  moeilijker  met je herstel lees ik in jou pers. blog.

    Ik wens je bij al die heel  kleine stapjes voorwaards en dan toch weer een paar achteruit  veel kracht, veel vertrouwen en steeds weer in het moment kunnen accepteren hoe moeilijk dat ook vaak is.

    Lieve groet Marjan Kossen

     

     

     

  8. Linda brandse

    Lieve Christine,

    je zeurt niet, als je een keer eerlijk vertelt dat het ontzettend vervelend is om zo moe te zijn.

    Ik weet waar je het over hebt, ik heb dit zelf gehad ( gehad, hoor je?) na ernstige hartproblemen, en medicijnen om die narigheid weer te bestrijden.

    Ik vond het middel bijna erger dan de kwaal, maar er is nu evenwicht.

    Ik heb leren leven met minder energie, deel mijn tijd beter in, zit smorgens als ik zin heb om te schrijven in mijn nachthemd te schrijven, en ruim pas op als ik te moe ben geworden om andere dingen te doen.

    Op de bank lezen is een nieuwe 'activiteit' die me energie geeft, nu ik iets verder ben.

    Ik hoop voor jou, dat het met jou ook zo gaat, dat je ( waarvandaan weet ik niet)  toch weer wat meer energie krijgt. Koester de positieve mensen om je heen, daar haal je energie uit, en besteed je tijd aan Harrie, die is belangrijker dan wie of wat dan ook, de rest komt weer, dat kunnen mensen je bevestigen die hetzelfde doormaken als jij.

    Ik zie dat je veel reacties krijgt, fijn, haal er energie uit, daar is het voor. Ik stuur je energie voor zover ik dat kan, hou vol, doe wat je fijn vindt, dan komt er weer een andere tijd, als je af en toe een betere dag hebt, zie je weer dat het verbetert, hou vol. veel liefs,

    linda Brandse

    http://www.evavanbaar.nl

  9. Ria

    Ik keek van de week naar een tv. uitzending waarin Whoopi Goldberg iets zei over mensen die het leven als heel moeilijk ervaren. Hang on for a while, please! Het is normaal om het soms heel moeilijk te hebben! Steeds is er die afwisseling van genieten (vaak van hele kleine dingen) en verzuchtingen over hoe je het moet volhouden. Ik werk in de zorg en zelfs bij hele oude mensen zie ik die wisselende energieen ook. Bedankt Christine voor het eerlijke delen van je gevoelens, elkanders lasten dragen immers. Liefs!

  10. VeraBoe

    Voorjaarsmoeheid:
    Ik wens je zoveel zegen
    Als alle druppels van de regen
    En als strraks de zon weer schijnt
    Voel dan dat de (voorjaars-)moeheid ook weer verdwijnt.

    Gun jezelf de rust, nu meer dan ooit voorheen ben je hooggevoelig voor alles
    Namaste,
    Vera

  11. Tanja

    Lieve Christine,

    Wees en blijf maar zo eerlijk als je bent. Het is hulp (voor mij) om alles te leven. Dank voor het geschenk van laten zien en veel kracht en moed.

    Lieve groet, Tanja

  12. Anna Lammers

     

    Woorden helpen niet, schrijf je maar via dit medium heb ik alleen maar woorden – ik heb een lichtje voor je branden.

     

    'Forget your perfect offering 

    There is a crack in everything 

    That's how the light gets in. '

    (Leonard Cohen – Anthem)

     

    Lieve groeten, Anna

  13. Agnes

    Lieve Christine

    Wat kan ik nog toevoegen aan alle mooie woorden, die al naar je zijn geschreven. Prachtig! Ik wil me nu alleen even met jou verbinden en je echt vanuit het diepst van mijn hart ongelooflijk veel warmte, liefde en vertrouwen toezenden. 

    Simpele woorden maar oh zo gemeend!

    Kus.

     

  14. Goudsbloem

    Lieve Christine,

    Dank voor wat je deelt en dat je je op deze mannier met velen verbindt, heel mooi vind ik dat.

    En…het is zo als het is, niet meer en niet minder.

    Met of zonder verzet, je bent goed precies zoals je nu bent en het bestaan heeft je nodig zoals je nu bent.

    Veel liefde, 

    Goudsbloem

  15. Grace bonselaar

    Lieve Christine,
    Omarm jezelf, geef jezelf rust ondanks het verzet. Je lichaam verlangt naar stilstand. Bij stilstand is er pas ruimte voor innerlijke beelden. Een groot geschenk aan jezelf. Nog dieper in jezelf gaan. Hoe mooi! In liefde,
    Grace

  16. mieke

    Dag Christine, Je schrijft onder meer: Mensen om me heen zeggen dat het ‘erbij hoort’,  maar het helpt niet als ze dit zeggen. 

    Ik weet het: Als je in zo zwaar weer zit, helpt weinig of niets. Je moet het dan maar uithouden. En vastgrijpen wat je misschien wel houvast kan geven voor even. Tot het weer overwaait en je overeind kan komen.  

    Intussen word je gedragen door zoveel medeleven! 

  17. Annette Dubois - van Hoorn

    Dag Christine,

    Ik las je kwetsbare woorden. Ik moest denken aan het gedicht van Rumi 'De Herberg'. Mogelijk zet het jou op een spoor.

     

    Dit mens-zijn is een soort herberg
    Elke ochtend weer een nieuw bezoek.
     
    Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
    een flits van inzicht komt
    als een onverwachte gast.
     
    Aanschouw ze, accepteer ze niet en verwerp ze niet!
    Zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt,
    die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.
     
    Kijk onbevangen naar de aanwezigheid van elke gast,
    misschien komt hij de boel ontruimen
    om plaats te maken voor extase….
     
    De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
    ban hun ellende niet uit
    en klamp je niet vast aan de geluk brengende gasten.
     
    Besef ten volle hun innerlijke energie.
    Ontken niet dat je stuk voor stuk iets met ze hebt
    en herken ze als leeg, als het spel van pure ervaring.
     
    Kracht, moed en wijsheid toegewenst!
  18. Jenneke Keizer

    Hallo Christine, wat vervelend om te horen. Ik snap dat dit echt niet meevalt voor een vrouw als jij. De keren dat ik een retraite met je deed heb ik altijd zo enorm van je genoten, je was een echt voorbeeld voor mij. Je wijsheid, je rust en het aller gaafste dat je werkelijk deed waar je passie voor had. Het mooie aan je is dat je je hart durft te laten zien aan anderen en je hart durft te volgen. Ik hoop en bid dat je snel meer energie zult krijgen, en inderdaad, wat een prachtige gedachte van je vriendin. Dank je voor deze blog, ik zie het absoluut niet als klagen of zeuren, ik zie het als delen en dat is een heel mooi kado wat je ons geeft.

  19. Ricky Rieter

    Lieve Christine,

    Woorden helpen niet, zeg je, daarom maar een enkel woord. Zomaar, het eerste wat me te binnen schiet. De smeulende pit die niet uitgedoofd mag worden, en het geknakte riet dat niet gebroken mag worden, … Dat staat misschien wel in een ander verband, maar toch. Al smeul je en al voel je je geknakt, je wordt omringd door duizend lieve vrienden die niets liever willen dan dat je aankunt wat, ongevraagd, op je pad is gekomen. En al die vrienden blazen in die vlam, en zoeken een symbolische spalk voor het riet in de hoop en het verlangen dat het vlammetje weer oplaait tot een vuur en dat het riet herrijst als een nieuwe lente! Extra gebed voor jou!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *